Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2011

ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ

Εικόνα
Το Μπλόκο της Κοκκινιάς, 17 Αυγούστου 1944 Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται. Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ

Καρακόλιθος 25 Απριλίου 1944

Οσοι έχουν ταξιδέψει στον παλιό δρόμο που οδηγούσε από τη Λιβαδειά στην Αράχωβα γνωρίζουν ότι η θέση Καρακόλιθος, εκτός από πολύ όμορφη, είναι και εξαιρετικά κατάλληλη για "στήσιμο ενέδρας" καθώς το στενό πέρασμα ανάμεσα στις δυο λοφοπλαγιές παρέχει την απαραίτητη κάλυψη ενώ και η διαφυγή είναι εύκολη προς το βουνό αριστερά όπως κατευθυνόμαστε από Λιβαδειά προς Αράχωβα. Ολα αυτά δεν είχαν διαφύγει από τον ΕΛΑΣ και στις 25 Απριλίου 1944 τμήμα του κτύπησε ομάδα Γερμανών αξιωματικών που κινούνταν στον επαρχιακό δρόμο με δύο αυτοκίνητα και αρκετούς μοτοσυκλετιστές ως συνοδεία. Η επίθεση του ΕΛΑΣ ήταν αστραπιαία και αποτελεσματική. Σύμφωνα με την Ιστορία της Αντίστασης 1940-1945, Εκδόσεις Αυλός, 9 Γερμανοί έπεσαν νεκροί, μεταξύ των οποίων ένας συνταγματάρχης και άλλοι 3 αξιωματικοί. Από την πλευρά τους οι Γερμανοί επισήμως έκαναν λόγο για 2 Γερμανούς αξιωματικούς νεκρούς από το κτύπημα. Πιθανότατα, η γερμανική άποψη για τις απώλειες είναι η αληθινή για δύο λόγους: 1. Η

Η ανατίναξη της Γερμανικής ταχείας αμαξοστοιχιας "53"

Διηγείται ο Αντώνης Αγγελούλης(ΒΡΑΤΣΑΝΟΣ)στην αυτοβιογραφία του("ΒΡΟΝΤΑΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΟΣ-Από την θρυλική εποποιϊα των Τεμπών"). 'Υστερα από λίγα λεπτά φάνηκε η ταχεία.Αν περνούσε ένα τραίνο ακόμα ή η παραμικρή αδράνεια των δυναμιτιστών,θα είχαν σαν αποτέλεσμα την οριστική αποτυχία της επιχείρησης.Το σύνθημα της άφιξης της αμαξοστοιχίας το έδωσε ο πατριώτης κλειδούχος Θανάσης Σαφάκας,μέλος του εφεδρικού ΕΛΑΣ,μέσα από τα συρματόπλεγματα του σταθμού Τεμπών. Ολά ήταν έτοιμα: 400 μέτρα υπονομευμένη σιδηροδρομική γραμμή με εκρηκτικά γεμίσματα συνδεδεμένα πάνω στο κύριο βράχο σε απόσταση 25 περίπου μέτρων από τη σιδηροδρομική γραμμή.(...) Οταν η αμαξοστοιχία έφτασε στο καθορισμένο σημείο πυροδοτήθηκε ο αγωγός.Μια τρομαχτική έκρηξη ακούστηκε ύστερα από την εκτυφλωτική λάμψη και η περήφανη αμαξοστοιχία με τα βαγόνια πολυτελείας σωριάστηκε στο Πηνείο.Αμέσως ακολούθησε επίθεση κατά της Αμαξοστοιχίας που ανατινάχτηκε με αυτόματα και οπλοπολυβόλα(...) Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τω

ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ Παράδειγμα κομμουνιστή λαϊκού αγωνιστή

Εικόνα
Στις 14 Αυγούστου 1954 και ώρα 5.25? το πρωί, στη θέση Αγία Μαρίνα στο Δαφνί, εκτελέστηκε ο κομμουνιστής ηγέτης Ν. Πλουμπίδης. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την ίδια μέρα οι αθηναϊκές εφημερίδες, υπογραμμίζοντας ως βασικά στοιχεία του γεγονότος ότι ο εκτελεσμένος «αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος» και «δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του» (Εφημερίδες 14/8/1954). Ως τελευταίες λέξεις του Ν. Πλουμπίδη οι εφημερίδες κατέγραψαν τη φράση «Αφήνω ένα τιμημένο όνομα στο παιδί μου», που, πάντα σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ειπώθηκε στο πλαίσιο του διαλόγου του, λίγο πριν συναντήσει το θάνατο, με το βασιλικό επίτροπο Πολυχρονόπουλο («ΤΑ ΝΕΑ» 14/8/1954, «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 14/8/1954 κ.α.). Δε χωράει αμφιβολία πως ο Ν. Πλουμπίδης άφησε ένα σπουδαίο και τίμιο όνομα στο παιδί του, αλλά και μια βαριά κληρονομία σ’ όσους συνέχισαν και συνεχίζουν το έργο του, στους κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες, στα μέλη και

Ν. Πλουμίδης

Εικόνα

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Το "αλυσόδεμα" της Ελλάδας ο πρώτιστος στόχος

Εικόνα
Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επιδιώξεις τους καθόριζαν από την πρώτη στιγμή του πολέμου τη στρατηγική και τακτική των Άγγλων και μπροστά στην εκπλήρωσή τους δεν είχαν τον παραμικρό δισταγμό Η διατήρηση και η παραπέρα ενίσχυση των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών θέσεων, που είχε η βρετανική αυτοκρατορία προπολεμικά σ' όλο τον κόσμο, ήταν ο βασικός, στρατηγικός στόχος του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού από την πρώτη μέρα που τα σύννεφα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου άρχισαν να εμφανίζονται στον ουρανό της Ευρώπης. Αυτός ο στόχος καθόριζε τις επιμέρους κινήσεις και την τακτική της. Και όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όπως και σ' όλη τη διάρκειά του, η σφραγίδα του στρατηγικού αυτού στόχου μπαίνει βαριά σε όλες τις ενέργειες των Άγγλων. Ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα και η νίκη κατά του φασιστικού τέρατος, η αναγκαία προϋπόθεση, για την παγκόσμια ενίσχυση του βρετανικού αυτοκρατορικού λέοντα. Η Ελλάδα, χώρα μισοαποικιακή και βαθιά εξαρτημένη, με το βρετανι

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας - Αγώνας για μια δίκαιη υπόθεση

Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, όπως και ολόκληρη η χρονική περίοδος 1944-'49 - ίσως, περισσότερο και από αυτή της Εθνικής Αντίστασης - αποτέλεσαν στα κατοπινά χρόνια, και μέχρι σήμερα, το βασικό στόχο της κάθε λογής κατασυκοφάντησης και διαστρέβλωσης από τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου. Η νίκη τους, στα 1949, τους έδωσε τη δυνατότητα να γράψουν την ιστορία, με το κεφάλι κάτω. Και το έκαναν με περισσή επιμέλεια και φροντίδα, πολλές φορές δε, με ολοφάνερη εκδικητική μανία και μίσος. Μ' αυτή την "ιστορία" προσπάθησαν να μπολιάσουν τις επόμενες γενιές, να σβήσουν από τις μνήμες τα ιδανικά και τις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και προκοπής, που θέριεψαν εκείνη την περίοδο και φλόγισαν τις καρδιές χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών. Επιχείρησαν να σβήσουν από τα μυαλά και τις καρδιές τα οράματα και τις ελπίδες, που γέννησε αυτή η ίδια η τετράχρονη, νικηφόρα και ομόθυμη συμμετοχή του λαού στο σκληρό και αιματηρό αντιφασιστικό

Το όργιο της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας

Οπως καταγράφεται στο υπόμνημα του ΔΣΕ προς τον ΟΗΕ Αναμφισβήτητα, στις συνθήκες που επικρατούσαν μετά τη Βάρκιζα - και μέχρι το 1947, που ο Εμφύλιος γενικεύεται - δεν ήταν δυνατό να καταγραφούν πλήρη στοιχεία για τη μοναρχοφασιστική τρομοκρατία και τον μονόπλευρο, αντιΕΑΜικό - αντικομμουνιστικό εμφύλιο πόλεμο, που διεξήγαγαν η ντόπια αντίδραση και οι Εγγλέζοι. Μια σημαντική πηγή καταγραφής της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας αποτελεί αναμφίβολα και το υπόμνημα του ΔΣΕ προς την Εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ, με ημερομηνία 14/3/1947 (Το υπόμνημα έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΓΛΑΡΟΣ, 1987, με τίτλο "Ετσι άρχισε ο Εμφύλιος"). Το υπόμνημα καταγράφει στοιχεία για την τρομοκρατία σε 16 νομούς της Ελλάδας και για το χρονικό διάστημα από το 1945 (μετά τη Βάρκιζα) έως και τα τέλη 1946. Τα στοιχεία που περιέχει - είναι περισσότερο ενδεικτικά, γιατί σε κείνες τις συνθήκες δε θα μπορούσαν να είναι πλήρη - είναι από κάθε άποψη ανατριχιαστικά και αποκαλυπτικά για το ποιοι οδήγησαν στον εμφύλι

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΡΚΙΖΑ

Τρομοκρατία εξαπολύει η αντίδραση 1945: Οι μοναρχοφασιστικές οργανώσεις εξαπολύουν κύμα τρομοκρατίας, αναγκάζοντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να καταφύγουν στα βουνά για να σώσουν τη ζωή τους και την αξιοπρέπειά τους Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε, αλλά δεν εφαρμόστηκε από τη δοσίλογη Δεξιά και τους Αγγλους προστάτες της. Η συμφωνία προέβλεπε την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, την ισοτιμία και δημοκρατία για όλους, την ελεύθερη εκδήλωση των πολιτικών φρονημάτων, το σεβασμό των ατομικών ελευθεριών και την κατάργηση κάθε ανελεύθερου νόμου. Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ τήρησαν τους όρους της συμφωνίας, υποχρεώνοντας τους μαχητές του ΕΛΑΣ να παραδώσουν - με συντριμμένη καρδιά - τα τιμημένα στις μάχες, κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους, όπλα. Αντίθετα, η δοσίλογη Δεξιά, με τη βοήθεια και καθοδήγηση των Άγγλων ιμπεριαλιστών, όχι μόνο τους παραβίασε και τους ποδοπάτησε, αλλά χρησιμοποίησε το γεγονός αυτό, για να κερδίσει χρόνο και να οργανώσει το μεταπολεμικό κράτος της πλουτοκρατι