Το Μπλόκο στο Βύρωνα
Ορέστης Μακρής,«Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας» εκδόσεις ΣΕ, σελ. 136-139
7.8.44 Απ’ τα ξημερώματα δυο γερμανικοί λόχοι πλαισιωμένοι από 800 γερμανοτσολιάδες μπλοκάρουν αιφνιδιαστικά μόνο ένα τμήμα του συνοικισμού Βύρωνα συγκεντρώνοντας εκεί όλες τους τις δυνάμεις.
Δεν επανέλαβαν το λάθος της διασποράς των δυνάμεων τους της προηγούμενης μάχης.
Ξεκινούν την επίθεση απ’ τη λεωφόρο Ημηττού σε σχήμα λαβίδας. Αυτή τη φορά στην πρώτη γραμμή της επίθεσης βρίσκονται οι δυο γερμανικοί λόχοι κι ακολουθούν οι γερμανοπροδότες.
Οι ελαφρές δυνάμεις μας του λόχου Βύρωνα υποχρεώονται σε υποχώρηση. Μερικές ομάδες εγκλωβίζονται στο μπλόκο.
Ο εχθρός σχηματίζει τον κλοιό και με τη φοβερή δύναμη πυρός που διαθέτει κρατάει σε απόσταση ασφαλείας τις υπόλοιπες δυνάμεις του λόχου μας . διαθέτουν πολυβόλα, όλμους και μπαζούκας.
Η διοίκηση του 2ου συντάγματος κινητοποιεί αμέσως το ΙΙΙο τάγμα Καισαριανής και τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΙΙου τάγματος και διατάσσει συγχρονισμένη επίθεση για τη διάσπαση του μπλόκουαπό δυο σημεία και την απελευθέρωση των πολιτών που έχουν συγκεντρώσει στην πλατεία τιου Βύρωνα.
Το ΙΙΙο τάγμα της Καισαριανής εξορμάει από το Σκοπευτήριο και τη Ζωοδόχο Πηγή με κατεύθυνση την πλατεία του Βύρωνα.
Την ίδια ώρα το ΙΙο τάγμα εξαπολύει αντεπίθεση από το Ρέμα της «Γριάς» στα σύνορα Νέας Ελβετίας-Βύρωνα.
Η μάχη ξεσπάει σαν θύελλα. Είναι σκληρή και άνιση. Τώρα αντιμετωπίζουμε γερμανούς έμπειρους πολεμιστές οπλισμένους ως τα δόντια.
Οι απώλεις και των δυο πλευρών είναι βαριές. Ο εχθρός έχει αρκετούς τραυματίες κι’ ένα νεκρό γερμανό αξιωματικό. Αλλά κι’ εμείς έχουμε δυο νεκρούς και πάρα πολλούς τραυματίες.
Τελικά οι οχυρωμένοι γερμανοί κατορθώνουν να συγκρατήσουν τις επιθέσεις μας ξερνώντας φωτιά και ίδερο με τους άφθονους όλμους και τα πολυβόλα τους. Τέσσερες ώρες κρατάει η μάχη ανάμεσα στον σιδερόφραχτο εχθρό και στις αδάμαστες ψυχές των ελασιτών.
Τόσο τους χρειάζονταν για να ολοκληρώσουν το εγκληματικό τους όργια στην πλατεία.
Συγκεντρώνουν 1.000 άνδρες που τους προωθούν γρήγορα προς το κέντρο της Αθήνας και από κει στο Χαιδάρι.
Στην πλατεία οι μασκοφόροι υπόδειξαν 10 άοπλους ελασίτες, που αφού τους βασάνισαν απάνθρωπα τους έστησαν στον τοίχο.
Πλησιάζει ο γερμανός διοικητής και τους ζητάει να μαρτυρήσουν τους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν μέσα στο πλήθος και ηταν υπεύθυνοι για το θάνατο του γερμανού αξιωματικού. Τους υποσχέθηκε σαν αντάλαγμα να τους χαρίσει τη ζωή. Δεν πήρε καμιά απάντηση! Και τότε πετάγεται απ’ το πλήθος ένα νεολαίος, ο Παναγιώτης Κασιμάτης, η απόλυτη έκφραση της επαναστατικής έξαρσης του γίγαντα λαού μας την εποχή εκείνη. Προχωρεί περήφανα, στέκεται μπροστά στον γερμανό διοικητή και του λέει: «… εγώ χτύπησα τον γερμανό. Εμένα να σκοτώσετε. Αυτοί οι δέκα πολίτες είναι αθώοι. Αφήστε τους.». Ο γερμανός φρύαξε και έξαλλος δίνει διαταγή και εκτελούν αμέσως και τα 11 παληκάρια. Έπεσαν σαν ήρωες οι:
1) Μυλωνάς Λευτέρης – ετών 22
2) Μαλαμούτης Γιώργος – ετών 22
3) Μουρίκης Κώστας – ετών 19
4) Κεσέρογλου Ιορδάνης – ετών 17
5) Χατζηιωάνου Ιπποκράτης – ετών 23
6) Μερκουριάδης Ιάκωβος – ετών 18
7) Κλειδάς Γιώργος – ετών 35
8 ) Κασιμάτης Παναγιώτης – ετών 20
9) Καλίτας Βαγγέλης – ετών 25
10)Διαμαντόπουλος Γιώργος – ετών 25
11) Καπιτσικάς Μανώλης – ετών 18
Αιωνία η μνήμη σ’ αυτούς που θυσίασαν ότι πολυτιμότερο είχαν για τα πιο ιερά ιδανικά του λαού μας.
Έτσι οι γερμανοί φασίστες μαζί με τους «έλληνες» προδότες , αφού ολοκλήρωσαν το βρωμερό ομαδικό τους έγκλημα, ενάντια στο μαρτυρικό συνοικισμό, απαγκιστρώθηκαν και έφυγαν προς το κέντρο κάτω από τις κατάρες των χαροκαμένων μανάδων, παιδιών και αδερφών πούχασαν για πάντα τους αγαπημένους του. Και αυτοί, γερμανοί και προδότες, βουτηγμένοι στο αίμα τραγουδούσαν το «Ολα-ρία-Όλα-ρα».
Οι δυνάμεις μας ξαναπήραν τις θέσεις τους στην Φιλολάου – Δαμάρεως και λεωφόρο Υμηττού και οργάνωσαν καλύτερα τα οχυρά τους για να μη μπορέσει να ξαναμπεί ο εχθρός στις ανατολικές μας συνοικίες. Στο τέλος Αυγούστου η λεωφόρος Υμηττού ήταν το σύνορο της ελεύθερης Αθήνας.
Από εκεί ξεκίνησαν την εξόρμηση τους οι ελάσίτες του 2ου συντάγματος την πρώτη Σεπτέμβρη για την απελευθέρωση του Παγκρατίου από τις ομάδες των παπαγιώργηδων, που ήταν ντυμ’ενοι με γερμανικές στολές των Ες-Ες , και μετέφεραν αρχές Σεπτέμβρη τη «Κόκκινη Γραμμή» σ’ όλο το μήκος της ανατολικής όχθης του Ιλισού, στο Στάδιο.
Ο συνοικισμός του Βύρωνα θυσίασε στον αγώνα ενάντια στο φασισμό τους πιο διαλεχτούς λεβέντες του. Η προσφορά του σε αίμα συναγωνίζεται την αντάρτισσα Καισαριανή. Γι’ αυτό και ο λαός μας χάρισε σ’ αυτές τις συνοικίες επίθετα – τίτλους τιμής. Η Καισαριανή πήρε τον τίτλο: «Το Στάλινγκραντ της Αθήνας». Ο Βύρωνας τον τίτλο: «Ο ατρόμητος Βύρωνας»
Από αυτές τις δυο συνοικίες 30 διαλεχτοί λεβέντες στις 23 Σεπτέμβρη 1944, προωθήθηκαν ως το Ζάππειο και κάλυψαν την διαφυγή από τους ραδιοθαλάμους τυο Ραδιοφωνικού Σταθμού της Αθήνας, χτυπώντας με επιτυχία και καθηλώνοντας τους γερμανούς που βγήκαν από τα υπόγεια του μεγάρου για να κυνηγήσουν τον εκφωνητή του Σταθμού Ντίνο Τσαλόγλου, που διακόπτοντας την κανονική εκπομπή του ξαφνικά άρχισε να εκπέμπει το σύνθημα:
«Προσοχή – Προσοχή! Σας μιλάει το ΕΑΜ ! Έλληνες! Όλοι επί ποδός πολέμου !
ΣΤΑΥΡΟΙ
Τόσοι σταυροί που στήθηκαν. Τόσοι σταυροί που θα στηθούνε
εμάς μονάχα σε σταυρούς μπορούν να μας μετρούνε.
Σταυροί παντού σταυροί.
Είμαστε «οι αδάκρυτοι κι οι αγέλαστοι» δεν κλάιμε ούτε γελάμε.
τα σπίτια μας καπνίζουνε, πεινούνε τα παιδιά μας δεν λυγούμε.
Ήρθαμε να χαράξουμε του πόνου μας τα σύνορα
και στήνουμε σημαδια και περνούμε.
Σταυροί, παντού σταυροί.
Φώτης Αγγουλές
7.8.44 Απ’ τα ξημερώματα δυο γερμανικοί λόχοι πλαισιωμένοι από 800 γερμανοτσολιάδες μπλοκάρουν αιφνιδιαστικά μόνο ένα τμήμα του συνοικισμού Βύρωνα συγκεντρώνοντας εκεί όλες τους τις δυνάμεις.
Δεν επανέλαβαν το λάθος της διασποράς των δυνάμεων τους της προηγούμενης μάχης.
Ξεκινούν την επίθεση απ’ τη λεωφόρο Ημηττού σε σχήμα λαβίδας. Αυτή τη φορά στην πρώτη γραμμή της επίθεσης βρίσκονται οι δυο γερμανικοί λόχοι κι ακολουθούν οι γερμανοπροδότες.
Οι ελαφρές δυνάμεις μας του λόχου Βύρωνα υποχρεώονται σε υποχώρηση. Μερικές ομάδες εγκλωβίζονται στο μπλόκο.
Ο εχθρός σχηματίζει τον κλοιό και με τη φοβερή δύναμη πυρός που διαθέτει κρατάει σε απόσταση ασφαλείας τις υπόλοιπες δυνάμεις του λόχου μας . διαθέτουν πολυβόλα, όλμους και μπαζούκας.
Η διοίκηση του 2ου συντάγματος κινητοποιεί αμέσως το ΙΙΙο τάγμα Καισαριανής και τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΙΙου τάγματος και διατάσσει συγχρονισμένη επίθεση για τη διάσπαση του μπλόκουαπό δυο σημεία και την απελευθέρωση των πολιτών που έχουν συγκεντρώσει στην πλατεία τιου Βύρωνα.
Το ΙΙΙο τάγμα της Καισαριανής εξορμάει από το Σκοπευτήριο και τη Ζωοδόχο Πηγή με κατεύθυνση την πλατεία του Βύρωνα.
Την ίδια ώρα το ΙΙο τάγμα εξαπολύει αντεπίθεση από το Ρέμα της «Γριάς» στα σύνορα Νέας Ελβετίας-Βύρωνα.
Η μάχη ξεσπάει σαν θύελλα. Είναι σκληρή και άνιση. Τώρα αντιμετωπίζουμε γερμανούς έμπειρους πολεμιστές οπλισμένους ως τα δόντια.
Οι απώλεις και των δυο πλευρών είναι βαριές. Ο εχθρός έχει αρκετούς τραυματίες κι’ ένα νεκρό γερμανό αξιωματικό. Αλλά κι’ εμείς έχουμε δυο νεκρούς και πάρα πολλούς τραυματίες.
Τελικά οι οχυρωμένοι γερμανοί κατορθώνουν να συγκρατήσουν τις επιθέσεις μας ξερνώντας φωτιά και ίδερο με τους άφθονους όλμους και τα πολυβόλα τους. Τέσσερες ώρες κρατάει η μάχη ανάμεσα στον σιδερόφραχτο εχθρό και στις αδάμαστες ψυχές των ελασιτών.
Τόσο τους χρειάζονταν για να ολοκληρώσουν το εγκληματικό τους όργια στην πλατεία.
Συγκεντρώνουν 1.000 άνδρες που τους προωθούν γρήγορα προς το κέντρο της Αθήνας και από κει στο Χαιδάρι.
Στην πλατεία οι μασκοφόροι υπόδειξαν 10 άοπλους ελασίτες, που αφού τους βασάνισαν απάνθρωπα τους έστησαν στον τοίχο.
Πλησιάζει ο γερμανός διοικητής και τους ζητάει να μαρτυρήσουν τους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν μέσα στο πλήθος και ηταν υπεύθυνοι για το θάνατο του γερμανού αξιωματικού. Τους υποσχέθηκε σαν αντάλαγμα να τους χαρίσει τη ζωή. Δεν πήρε καμιά απάντηση! Και τότε πετάγεται απ’ το πλήθος ένα νεολαίος, ο Παναγιώτης Κασιμάτης, η απόλυτη έκφραση της επαναστατικής έξαρσης του γίγαντα λαού μας την εποχή εκείνη. Προχωρεί περήφανα, στέκεται μπροστά στον γερμανό διοικητή και του λέει: «… εγώ χτύπησα τον γερμανό. Εμένα να σκοτώσετε. Αυτοί οι δέκα πολίτες είναι αθώοι. Αφήστε τους.». Ο γερμανός φρύαξε και έξαλλος δίνει διαταγή και εκτελούν αμέσως και τα 11 παληκάρια. Έπεσαν σαν ήρωες οι:
1) Μυλωνάς Λευτέρης – ετών 22
2) Μαλαμούτης Γιώργος – ετών 22
3) Μουρίκης Κώστας – ετών 19
4) Κεσέρογλου Ιορδάνης – ετών 17
5) Χατζηιωάνου Ιπποκράτης – ετών 23
6) Μερκουριάδης Ιάκωβος – ετών 18
7) Κλειδάς Γιώργος – ετών 35
8 ) Κασιμάτης Παναγιώτης – ετών 20
9) Καλίτας Βαγγέλης – ετών 25
10)Διαμαντόπουλος Γιώργος – ετών 25
11) Καπιτσικάς Μανώλης – ετών 18
Αιωνία η μνήμη σ’ αυτούς που θυσίασαν ότι πολυτιμότερο είχαν για τα πιο ιερά ιδανικά του λαού μας.
Έτσι οι γερμανοί φασίστες μαζί με τους «έλληνες» προδότες , αφού ολοκλήρωσαν το βρωμερό ομαδικό τους έγκλημα, ενάντια στο μαρτυρικό συνοικισμό, απαγκιστρώθηκαν και έφυγαν προς το κέντρο κάτω από τις κατάρες των χαροκαμένων μανάδων, παιδιών και αδερφών πούχασαν για πάντα τους αγαπημένους του. Και αυτοί, γερμανοί και προδότες, βουτηγμένοι στο αίμα τραγουδούσαν το «Ολα-ρία-Όλα-ρα».
Οι δυνάμεις μας ξαναπήραν τις θέσεις τους στην Φιλολάου – Δαμάρεως και λεωφόρο Υμηττού και οργάνωσαν καλύτερα τα οχυρά τους για να μη μπορέσει να ξαναμπεί ο εχθρός στις ανατολικές μας συνοικίες. Στο τέλος Αυγούστου η λεωφόρος Υμηττού ήταν το σύνορο της ελεύθερης Αθήνας.
Από εκεί ξεκίνησαν την εξόρμηση τους οι ελάσίτες του 2ου συντάγματος την πρώτη Σεπτέμβρη για την απελευθέρωση του Παγκρατίου από τις ομάδες των παπαγιώργηδων, που ήταν ντυμ’ενοι με γερμανικές στολές των Ες-Ες , και μετέφεραν αρχές Σεπτέμβρη τη «Κόκκινη Γραμμή» σ’ όλο το μήκος της ανατολικής όχθης του Ιλισού, στο Στάδιο.
Ο συνοικισμός του Βύρωνα θυσίασε στον αγώνα ενάντια στο φασισμό τους πιο διαλεχτούς λεβέντες του. Η προσφορά του σε αίμα συναγωνίζεται την αντάρτισσα Καισαριανή. Γι’ αυτό και ο λαός μας χάρισε σ’ αυτές τις συνοικίες επίθετα – τίτλους τιμής. Η Καισαριανή πήρε τον τίτλο: «Το Στάλινγκραντ της Αθήνας». Ο Βύρωνας τον τίτλο: «Ο ατρόμητος Βύρωνας»
Από αυτές τις δυο συνοικίες 30 διαλεχτοί λεβέντες στις 23 Σεπτέμβρη 1944, προωθήθηκαν ως το Ζάππειο και κάλυψαν την διαφυγή από τους ραδιοθαλάμους τυο Ραδιοφωνικού Σταθμού της Αθήνας, χτυπώντας με επιτυχία και καθηλώνοντας τους γερμανούς που βγήκαν από τα υπόγεια του μεγάρου για να κυνηγήσουν τον εκφωνητή του Σταθμού Ντίνο Τσαλόγλου, που διακόπτοντας την κανονική εκπομπή του ξαφνικά άρχισε να εκπέμπει το σύνθημα:
«Προσοχή – Προσοχή! Σας μιλάει το ΕΑΜ ! Έλληνες! Όλοι επί ποδός πολέμου !
ΣΤΑΥΡΟΙ
Τόσοι σταυροί που στήθηκαν. Τόσοι σταυροί που θα στηθούνε
εμάς μονάχα σε σταυρούς μπορούν να μας μετρούνε.
Σταυροί παντού σταυροί.
Είμαστε «οι αδάκρυτοι κι οι αγέλαστοι» δεν κλάιμε ούτε γελάμε.
τα σπίτια μας καπνίζουνε, πεινούνε τα παιδιά μας δεν λυγούμε.
Ήρθαμε να χαράξουμε του πόνου μας τα σύνορα
και στήνουμε σημαδια και περνούμε.
Σταυροί, παντού σταυροί.
Φώτης Αγγουλές
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου