Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αύγουστος, 2012

Η ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ 1947

Το πλήρες κείμενο της υποτέλειας Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Κων. Τσαλδάρης, ενώ αποχαιρετάει τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα Λίνκολ Μακ Βι, μετά την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας Το πλήρες κείμενο της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας, αυτού του μνημείου της υποτέλειας και της ντροπής, που σφράγισε τις εξελίξεις στην Ελλάδα στις κατοπινές δεκαετίες, είναι το παρακάτω: "Της Ελληνικής Κυβερνήσεως, αιτησομένης παρά της Κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών της Β. Αμερικής την παροχήν οικονομικής, υλικής και τεχνικής βοήθειας προς πρόληψιν της οικονομικής κρίσεως, προαγωγήν της εθνικής ανασυγκροτήσεως και αποκατάστασιν της εσωτερικής γαλήνης. Του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών εξουσιοδοτήσαντος διά του εγκριθέντος την 22αν Μα`ϊου 1947 Νόμου του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών όπως παράσχη την ως άνω βοήθειαν προς την Ελλάδα επί τη βάσει όρων ευρισκομένων προς την κυρίαρχον ανεξαρτησίαν και ασφάλειαν των δύο χωρών. Της Ελληνικής Κυβερνήσεως προτειν

Η ελληνοαμερικανική συμφωνία υλοποίησης του "Δόγματος Τρούμαν", της 20ής του Ιούνη 1947

Η συμφωνία του αίσχους Η αλλαγή φρουράς του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα με την υποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας και την παραχώρηση της πρωτοκαθεδρίας στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε με την ανακοίνωση του γνωστού "Δόγματος Τρούμαν" στις 12 Μάρτη του 1947. Το δόγμα αυτό υποτίθεται ότι προκλήθηκε ύστερα από επίσημο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης προς τις ΗΠΑ, για βοήθεια στις 3 Μάρτη του ιδίου έτους. Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι διαφορετική. Η ελληνική διακοίνωση της 3ης Μάρτη φτιάχθηκε στο αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών από τους ίδιους του Αμερικανούς και στη συνέχεια επιδόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση. Αυτή την επέστρεψε με την σειρά της στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, ως δήθεν έκκληση βοηθείας (Βλέπε: "Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 - 1950", Αργ. Φατούρου: "Πώς κατασκευάζεται ένα επίσημο πλαίσιο διείσδυσης", εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, σελ. 419 - 460). Το "Δόγμα Τρούμαν" έγινε νόμος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 22 Μάη του 1947 κι από κει και μετά τέθηκε σε εφ

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας : Αγώνας για μια δίκαιη υπόθεση

Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, όπως και ολόκληρη η χρονική περίοδος 1944-'49 - ίσως, περισσότερο και από αυτή της Εθνικής Αντίστασης - αποτέλεσαν στα κατοπινά χρόνια, και μέχρι σήμερα, το βασικό στόχο της κάθε λογής κατασυκοφάντησης και διαστρέβλωσης από τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου. Η νίκη τους, στα 1949, τους έδωσε τη δυνατότητα να γράψουν την ιστορία, με το κεφάλι κάτω. Και το έκαναν με περισσή επιμέλεια και φροντίδα, πολλές φορές δε, με ολοφάνερη εκδικητική μανία και μίσος. Μ' αυτή την "ιστορία" προσπάθησαν να μπολιάσουν τις επόμενες γενιές, να σβήσουν από τις μνήμες τα ιδανικά και τις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και προκοπής, που θέριεψαν εκείνη την περίοδο και φλόγισαν τις καρδιές χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών. Επιχείρησαν να σβήσουν από τα μυαλά και τις καρδιές τα οράματα και τις ελπίδες, που γέννησε αυτή η ίδια η τετράχρονη, νικηφόρα και ομόθυμη συμμετοχή του λαού στο σκληρό και αιματηρό αντιφασιστι

Τα παιδιά του εμφυλίου πολέμου

Ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία του εμφυλίου πολέμου καταλαμβάνει αναμφισβήτητα το παιδί. Όχι βέβαια γιατί έπαιξε κάποιο ρόλο στα πολεμικά γεγονότα, αλλά γιατί - όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο - ήταν το ανυποψίαστο θύμα των πολεμικών συγκρούσεων. Απ' όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς το θέμα, τα παιδιά εκείνης της περιόδου υπέστησαν όσο κανείς τις συνέπειες του πολέμου, χάνοντας από πολύ νωρίς το παιδικό τους χαμόγελο, αφού οι συνθήκες που έζησαν τους αφαίρεσαν την παιδική αγνότητα και αφέλεια, στράγγισαν τη φαντασία τους, υποτάσσοντάς τη στην πραγματικότητα, έκαναν σκληρούς - μονότονους τους χτύπους της καρδιά τους και την ψυχή τους τραχιά - απλησίαστη. Άλλα σκοτώθηκαν ή έμειναν ανάπηρα, άλλα πέθαναν από αρρώστιες, άλλα έμειναν χωρίς σπίτι και οικογένεια, άλλα έχασαν τις ρίζες τους, αφού στην κυριολεξία πουλήθηκαν σε οικογένειες αλλοδαπών, στα πλαίσια ενός ατέλειωτου παζαριού, τις διαστάσεις του οποίου ακόμη δε γνωρίζουμε, άλλα κατέληξαν στα περιβόητα αναμορφωτήρια - φυλακές του

Η πορεία των χιλίων αόπλων της Ρούμελης

Μια αδρή εικόνα των τεράστιων δυσκολιών και εμποδίων, που αντιμετώπιζε και έπρεπε να ξεπερνά ο ΔΣΕ, ιδιαίτερα στο κρίσιμο ζήτημα της άντλησης έμψυχων εφεδρειών και της ενίσχυσής του, δίνει η έκθεση για την πορεία των χιλίων αόπλων της Ρούμελης, που υπάρχει στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός" (έκδοση "Ρ", Α` τόμος, σελ. 155) και την οποία αναδημοσιεύουμε ολόκληρη: I. Η οργάνωση της πορείας "Σύμφωνα με διαταγή του Γ. Α. για αποστολή στη Μακεδονία χιλίων αόπλων, το Αρχηγείο Ρούμελης συγκρότησε μια ταξιαρχία αόπλων από την επιστράτευση, που έκανε στο διάστημα στο διάστημα 20 - 12 - 47 μέχρι τέλη Γενάρη 1948. Οργανώσαμε τα έμπεδα στα χωριά Βράχα - Κλειστό - Χ/χλια. Συγκροτήσαμε τρία τάγματα και διοίκηση ταξιαρχίας με διοικητή το συναγ. Πουρναρά και ταγματάρχες τους συναγωνιστές Φρυσόμαλλο και Τσικαρδώνη, μόνιμους αξιωματικούς και το συναγ. Θησέα. Διμοιρίτες και λοχαγούς βάλαμε από τους μαθητές, που προορίζαμε για τη σχολή αξιωματικών του Γ. Α. Η κατανομή των

Οι εφεδρείες του Δ.Σ.Ε

Το ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε είναι πολύ σημαντικό, γιατί αναφέρεται στο πρόβλημα των εφεδρειών του ΔΣΕ και στους τρόπους αντιμετώπισής του από την καθοδήγηση του ΚΚΕ στα τέλη του 1947, στα πλαίσια της εφαρμογής του σχεδίου "ΛΙΜΝΕΣ". Το Δεκέμβρη του 1947, το 2ο Κλιμάκιο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ασχολήθηκε επισταμένα με την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της 3ης Ολομέλειας, της ΚΕ του Κόμματος, ιδιαίτερα δε με το θέμα της αύξησης των δυνάμεων του ΔΣΕ και την εξασφάλιση εφεδρειών, βάσει όσων προέβλεπε το σχέδιο "Λίμνες". Στις 2/12/1947, σε συνεδρίασή του, το 2ο Κλιμάκιο του ΠΓ εκτίμησε ότι η υλοποίηση των αποφάσεων της 3ης Ολομέλειας και του σχεδίου "Λίμνες" παρουσίαζε σοβαρή καθυστέρηση (βλέπε σχετική απόφαση, "Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 6ος, σελ. 249). Λέγεται, μάλιστα, ότι σ' αυτή τη συνεδρίαση του κλιμακίου, εκτιμήθηκε πως το σχέδιο "Λίμνες" στηρίχθηκε σε εσφαλμένα δεδομένα". Ομως αυτή η εκτίμηση δεν πέρασε στο κείμενο της

Οι θρυλικές ανταρτίνες του ΔΣΕ.

Εικόνα

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας 1946-1949.

Εικόνα

O ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Του Γιώργη ΜΩΡΑΪΤΗ Α' ΜΕΡΟΣ Η συγκυρία! Το θέμα μας, αναμφίβολα, απεχθές! (Γιατί και το έγκλημα, από τα ειδεχθέστερα). Δωσιλογισμός! είναι αυτός. Κι όχι μόνο της χιτλεροφασιστικής κατοχής, αλλά και μετέπειτα. Και σήμερα. Θα τον υποστούμε. Αδήριτη ανάγκη... Σα να μην έφταναν εκείνα τα χρόνια. (Κατοχικά, μεταπελευθερωτικά, εμφυλιοπολεμικά, ακόμα και χουντικά). Που τα βάφτισαν «πέτρινα». Που τα ζήσαμε. Κι άφησαν βαθιές πληγές, αγιάτρευτες, στο σώμα και στην ψυχή του λαού μας. Βαμμένα στο αίμα: Σκοπευτήρια, Κάτεργα, Μακρονήσια... Πώς να τα ξεχάσουμε; Πάμε να τον παρατήσουμε. Αλλά («όπως ο διάολος») δε μας αφήνει. Κακός μπελάς! Ενοχη η «Καθεστηκυία» Τάξη. Ποια άλλη; Αυτή που έχει την εξουσία. Και «κάθεται στο σβέρκο» μας. Καθώς και τα κόμματά της. Φυσικά και οι ξένοι, που τη στηρίζουν. Δεν αρκείται στην αποκατάσταση που του έκανε στην πράξη μετά την απελευθέρωση. Τώρα, μαζί με την κυριαρχούσα διεθνώς «νέα τάξη πραγμάτων», επιθυμεί να τον αποκαταστήσει πλήρως. Δηλαδή, κα