ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Στο κέντρο της πόλης μου υπάρχει ένα όμορφο πολυγωνικό κτίριο, με κατακόρυφους λευκούς και κίτρινους τοίχους και γυάλινες κωνοειδείς επιφάνειες. Το περιβάλλει μια συστάδα από χαμηλούς θάμνους και δυο ψηλά κυπαρίσσια στέκουν στην αριστερή του πλευρά, ακοίμητοι φρουροί του. Βρίσκεται στην συμβολή των οδών Μαρίνου Αντύπα και Σοφοκλή Βενιζέλου, πάνω σε μια μεγάλη επιχωματωμένη επιφάνεια, που πριν 50 χρόνια πήρε την θέση μια μικρής λίμνης που σχημάτιζε το ρέμα που είχε τις πηγές του στο βουνό. Στεγάζει το Μουσείο Μνήμης της φλογισμένης δεκαετίας ΄40-΄50. Όσοι έχουν περάσει την βαριά σιδερένια πόρτα του, μιλούν για μια μυστηριακή ατμόσφαιρα που επικρατεί στο εσωτερικό του. Διαρκής υπόμνηση μιας εποχής που παρήλθε, αλλά δεν ξεχάστηκε, φιλοξενεί στους ευρύχωρους χώρους του, τεκμήρια και μαρτυρίες για ανθρώπους και ιδέες, γεγονότα και καταστάσεις, αντικείμενα και έντυπα, λειτουργώντας ως αποθετήριο συλλογικής μνήμης της μικρή μας πόλη. Το πρωινό φώς, μόλις ξεπροβάλλει από τη

28η Οκτωβρίου σήμερα. 77 χρόνια μετά την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας και την είσοδο της Ελλάδας στον Παγκόσμιο Πόλεμο αξίζει να αναλογιστούμε ότι η νίκη ενάντια   τον Φασισμό, είναι μια ατέλειωτη σειρά από μικρές νίκες των ανθρώπων εκείνης της εποχής, πέρα από τα "συνήθη" όρια της αντοχής και  του καθήκοντος. Μια τέτοια ιστορία διάλεξα να σας κοινοποιήσω σήμερα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό ενός "πραγματικού ανθρώπου", που νίκησε την μοίρα του και μπόρεσε, χωρίς πόδια, να   με πολεμικό αεροπλάνο. Ποιος ήταν όμως ο ήρωας που ενέπνευσε τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Μπορίς Πολεβόι να γράψει αυτό το υπέροχο και πέρα για πέρα αληθινό βιβλίο; "ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"   Ο κόσμος έμαθε για το θρυλικό αυτό αεροπόρο, ήρωα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, από το βιβλίο του Σοβιετικού συγγραφέα  Μπορίς Πολεβόι «Ενας πραγματικός άνθρωπος» , το οποίο είχε κυκλοφορήσει στη διάρκεια του πολέμου και έχει γίνει το αγαπημένο βιβλίο εκατομμυρίων α

Της  Βασιλικής Λάζου  – Δρα Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου. Το όργιο αίματος με τη συνεργασία των κρατικών αρχών και την ανοχή των Βρετανών.  Τον Φεβρουάριο 1945, η Συμφωνία της Βάρκιζας σηματοδότησε σε πολιτικό επίπεδο αυτό που είχε συντελεστεί μερικές εβδομάδες νωρίτερα στο στρατιωτικό: την ήττα του ΕΑΜ στα Δεκεμβριανά και την υπερίσχυση με τα βρετανικά όπλα των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Διακηρυγμένος σκοπός της Συμφωνίας ήταν να τεθούν το πλαίσιο και οι προϋποθέσεις για την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, την ισοτιμία, τη δημοκρατία, την ελεύθερη εκδήλωση των πολιτικών φρονημάτων των πολιτών, τον σεβασμό των ατομικών ελευθεριών και την κατάργηση κάθε ανελεύθερου μέτρου. Πριν ωστόσο ακόμη στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή της, η Συμφωνία καταπατήθηκε, παρόλο που το ΕΑΜ τήρησε τις δεσμεύσεις του και παρέδωσε τον αριθμό των όπλων που είχε συμφωνηθεί. Οι παραβιάσεις δεν αφορούσαν μόνο το ζήτημα της αμνηστίας, αλλά επεκτάθηκαν σε όλα τα σημεία: ενεργοποίηση ενός αν

Ο Αρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) υπήρξε ένα από τα ηγετικά πρόσωπα της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, που ταυτίστηκε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ενάντια στη γερμανοϊταλική κατοχή. Ο Αρης Βελουχιώτης επέδειξε εξαιρετικές οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, συμβάλλοντας σημαντικά, ως πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Τα παραπάνω, αποδεδειγμένα και σε μια σειρά σημαντικές μάχες (όπως π.χ. στο Γοργοπόταμο), οδήγησαν σε μια μυθοποίηση του Αρη Βελουχιώτη όπως και άλλων καπεταναίων ή μη. Η μυθοποίηση, κακός σύμβουλος για την επιστημονική έρευνα, αξιοποιήθηκε από πολλούς, με σκοπό να κτυπηθεί, έτσι ή αλλιώς το ΚΚΕ. Στo πλαίσιο αυτής της προσέγγισης συχνά παραγνωρίζεται το γεγονός ότι ο Αρης αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο, το οποίο διαμορφώθηκε και αναδείχθηκε μέσα από πολύ συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες (Κατοχή και Αντίσταση) και μέσα από πολύ συγκεκριμένες συλλογικές πολιτικές και ιδεολογι