ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πέσε στα γόνατα , προσκύνα το πανάγιο χώμα με τη ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη όποιος και νά'σαι,όθε και νά'σαι,κι ό,τι άνθρωπος νά'σαι. Πιότερο ,αν εισαι του λαού ξωμάχος, χειρομάχος , φτωχόπαιδο , που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις, τον αδερφό σου αντίκρα σου, -με μάνα εσύ κι εκείνος - . Ετούτη η μάντρα αντίκρυ σου , το σύνορο του κόσμου . Σ'αυτην επάνω βρόντηξαν ο Διγενής κι ο Χάρος . Ήτανε πρώτη του Μαγιού , φως όλα μέσα κι έξω (έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη) που αράδιασε πα στο σοβά πισθάγκωνα δεμένους και θέρισε με μπαταριές , οχτρός ελληνομάχος, οχι εναν , δυο , ή τρεις ....διακόσια παλληκάρια . Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα , μον ήρθανε μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι . Και πρώτος άρχος του χορού , δυο μπόγια πάνω απ'όλους , κι απο το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος . ( ...) ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

Στις 20 Ιούλη του 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς κατέληξε σε μια απόφαση που σφράγισε την ιστορία του εργατικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. «Σκοπός μας - έλεγε η απόφαση1- είναι να οργανωθεί μια μεγαλειώδης διαδήλωση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις, την ίδια συμφωνημένη ημέρα, οι εργάτες να απαιτήσουν απ' τις δημόσιες αρχές να μειώσουν με νόμο την εργάσιμη ημέρα στις οκτώ ώρες και να εφαρμόσουν στην πράξη τις υπόλοιπες αποφάσεις του Συνεδρίου του Παρισιού. Εχοντας υπόψη το γεγονός ότι μια παρόμοια διαδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί για την 1η Μαΐου 1890 από την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας στο Συνέδριό της, το οποίο συνήλθε στο Σαιντ Λούις τον Δεκέμβριο του 1888, η ημερομηνία αυτή υιοθετείται και για την διεθνή διαδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την διαδήλωση αυτή σύμφωνα με τις συνθήκες που τους έχουν επιβληθεί απ' την συγκεκριμένη κατάσταση κάθε χώρ...

Την Πρωτομαγιά του '44, οι δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που τους πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη. Ο εχθρός είχε κάνει γνωστές τις προθέσεις του λίγες ημέρες πριν, όταν δημοσιοποίησε μέσω του κατοχικού Τύπου και ανάρτησε στους τοίχους των σπιτιών της πρωτεύουσας την εξής ανατριχιαστική ανακοίνωση: «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν: 1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944. 2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων. Υπό την εντ...

Σήμερα, 30 Απριλίου 2011 έφυγε, αφού έδωσε την τελευταία του μάχη, ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας. Σε ένα μήνα ακριβώς συμπληρώνονταν 70 χρόνια από το κατέβασμα της μισητής σβάστικας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Γεννήθηκε στις 22/2 του 1922 και η καταγωγή του ήταν από τη Λευκάδα. Αυτό που κυρίως διέκρινε τον Απόστολο Σάντα ήταν ότι μέχρι το τέλος παρέμεινε αγνός ιδεολόγος. Έλεγε: «Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, «ανώνυμοι».» Ο Απόστολος Σάντας ήταν μοναδικός γιατί ανέβασε τις αξίες του ήθους, της ηθικής και της ανιδιοτέλειας στα ύψη. Πάντα απλός, αλλά όχι απλοϊκός, και πάντα σεμνός. Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου «Σωτηρία», που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν. 30/4/2011

Το ΚΚΕ εκφράζει την θλίψη του για το θάνατο του αγωνιστή Λάκη Σάντα που με τόλμη συμμετείχε το Μάη του 1941 στο κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης. Στη συνέχεια μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ με το όπλο πολέμησε κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Για αυτή την αντιστασιακή του δράση τιμωρήθηκε σκληρά από τις αστικές κυβερνήσεις με φυλακές και εξορίες στην Ικαρία και στην Μακρόνησο. Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του. ΑΘΗΝΑ 30/4/2011

23 Απριλίου 1944: Το ολοκαύτωμα των Μουζακάτων Απρίλης 1944: Στα δυο ηρωϊκά νησιά μας επικρατεί ολοκληρωτικά η ναζιστική γερμανική διοίκηση ήδη από τα τέλη του Σεπτέμβρη και τις αρχές του Οκτώβρη του 1943, έπειτα από τον πρωτοφανή σε έκταση και μεγέθη εξολοθρεμό των μονάδων και σωμάτων της Ιταλικής Μεραρχίας Aqcui, μετά την προηγηθείσα Ιταλογερμανική σύρραξη και με μέσα και τρόπους αυτόχρημα θηριώδεις. Διοικητής στο νομό μας από τον Οκτώβρη 1943 είχε αναλάβει ο ταγματάρχης Spiteller, σημαίνον στέλεχος του ναζιστικού κόμματος, ο οποίος τότε -Απρίλης 1944- βρισκόταν στη Βιέννη για θεραπεία τραύματος στο μάτι που είχε δεχθεί κατά τη διάρκεια ασκήσεων των ανδρών του με πραγματικά πυρά. Αναπληρωτής διοικητής ανέλαβε ο ταγματάρχης Nennstiel. Διοικητής της Γκεστάπο ήταν ο Φύριγκ. Σ’ αυτή την κατάσταση με τα μεγάλα προβλήματα και τις αξεπέραστες, πολλές φορές δυσχέρειες, οι οποίες είχαν διογκωθεί μετά την ιταλογερμανική σύρραξη, στην Εθνική Αντίσταση του νομού μας, εκπροσωπούμενη αποκλειστικά ...

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ... Η ιστορία του ΚΚΕ, το ΒΗΜΑ και τα παραμύθια Ανακρίβειες και ψέματα γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις που άπτονται της ιστορίας του ΚΚΕ έχουν γραφτεί άπειρα. Ομως, το χθεσινό πόνημα, με τίτλο «Ο δημοσιογράφος Κώστας Καραγιώργης», του Χρήστου Πασαλάρη - εν είδει μαρτυρίας - στο Ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Ο,τι λανσάρεται ως μαρτυρία είναι το απόλυτο ψεύδος. Κι ό,τι προβάλλεται ως εκτίμηση προκαλεί επιεικώς την ευθυμία. «Ο κ. Χρήστος Πασαλάρης, προσφέρει στο ''Βήμα'' κάποιες δικές του άγνωστες εν πολλοίς εμπειρίες γύρω από την περιπέτεια του κορυφαίου αυτού δημοσιογράφου της Αριστεράς» αναφέρει το προλογικό σημείωμα των ιθυνόντων της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Ας δούμε λοιπόν τι τους προσφέρει: *** Γράφει ο κ. Πασαλάρης:«Μια νύχτα του Φεβρουαρίου 1946, λίγο μετά την αναχώρηση του Καραγιώργη από τα γραφεία του "Ρ" για το σπίτι του στη Γλυφάδα, επέδραμε στα τυπογραφεία της στοάς Πάππου ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, μας έδιωξε από κοντά του (ε...

Στις 28 Απρίλη του 1944, σ' ένα μικρό σπιτάκι στον Υμηττό, στη μια γωνία της οδού Κοραή, γράφτηκε μια από τις πιο ηρωικές και δοξασμένες σελίδες της Εθνικής Αντίστασης κατά των χιτλεροφασιστών κατακτητών και των συνεργατών τους. Τρεις ΕΠΟΝίτες του ΕΛΑΣ της Αθήνας, ο Δημήτρης Αυγέρης,ο Κώστας Φολτόπουλος και ο Φάνης Κιοκμενίδης, που φύλαγαν τον οπλισμό της διμοιρίας τους, αντιμετώπισαν για πάνω από 7 ολόκληρες ώρες, με τ' ατομικά τους όπλα, 200 Γερμανούς και ταγματασφαλίτες. Δεν είχε καλά - καλά ξημερώσει, όταν ο εχθρός περικύκλωσε το σπίτι και από το στόμα αξιωματικού των τσολιάδων ακούστηκε: - Παραδοθείτε τομάρια, γιατί διαφορετικά θα σας κάψουμε! Η απάντηση των κυκλωμένων ΕΠΟΝιτών ήταν μια και απλή, η μοναδική που μπορούσαν να δώσουν πατριώτες... Μια ριπή από αυτόματο. Η μάχη δεν άργησε να φουντώσει. Ηταν 8 το πρωί. Μα, κάθε προσπάθεια που έκαναν οι πολιορκητές να καταλάβουν το φρούριο απέβαινε άκαρπη, παρά το γεγονός ότι διέθεταν ισχυρότατη δύναμη πυρός και υπέρτερες δυνάμει...

Κάπως έτσι θα κυκλοφορούν τα λεωφορεία. Στη συγκεκριμένη μακέτα, αναγράφεται η φράση «Αιώνια δόξα στους νικητές!» Από τις 3 Μάη στους δρόμους της Μόσχας και πέντε ακόμη ρωσικών πόλεων θα κυκλοφορούν μικρά λεωφορεία που χρησιμοποιούνται στις αστικές συγκοινωνίες, με φωτογραφίες του Στάλιν και του Κόκκινου Στρατού! Η πρωτοβουλία ανήκει σε μία ομάδα που δραστηριοποιείται μέσω διαδικτύου (σ.σ. διατηρούν διαδικτυακά «ημερολόγια» ή αλλιώς «μπλογκς») και η οποία συντονίστηκε ώστε να μαζέψει τα 300 χιλιάδες ρούβλια (περίπου 7.500 ευρώ) που κοστίζει η αγορά διαφημιστικού χώρου πάνω στα λεωφορεία. Στη Μόσχα η συμφωνία με την ιδιωτική εταιρεία των λεωφορείων προβλέπει τη χρήση τριών λεωφορείων επί ένα μήνα κυκλοφορίας. Στη μία πλευρά των λεωφορείων θα υπάρχει φωτογραφία από την παρέλαση του Κόκκινου Στρατού μπροστά από το Κρεμλίνο το Νοέμβρη του 1941 και στην άλλη πλευρά τους φωτογραφία από την παρέλαση της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία το 1945. Και στις δύο πλευρές θα κυριαρχεί το Μετάλλιο «Για τη ...

Ηταν 30 Απριλίου του 1945 και ώρα 21.50 όταν ο επιλοχίας Μ. Α. Φ. Γιεγκόροφ και ο λοχίας Μ. Β. Καντάρια του σοβιετικού στρατού έστησαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, τη Σημαία της Νίκης, πάνω από τον κεντρικό Τρούλο του Ράιχσταγκ. Αμέσως μετά, ο διοικητής της 3ης στρατιάς κρούσης στρατηγός Β. Ι. Κουζνετσόφ, που παρακολουθούσε προσωπικά την ιστορική μάχη κατάληψης του Ράιχσταγκ, πήρε στο τηλέφωνο το κέντρο διοίκησης και ανακοίνωσε στο στρατάρχη Ζούκοφ: «Στο Ράιχσταγκ κυματίζει η κόκκινη σημαία! Ζήτω, σύντροφε στρατάρχη!»1. Παρόλο που δεν είχαν τελειώσει οι μάχες και τα ναζιστικά στρατεύματα συνέχιζαν να αμύνονται μέσα στο Βερολίνο, το γεγονός είχε ξεχωριστή σημασία. Ηταν πια φανερό πως ο πόλεμος στην Ευρώπη από στιγμή σε στιγμή τελείωνε οριστικά. Αλλά η σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ είχε διπλή σημασία. Δε φανέρωνε μόνο το τέλος του πολέμου. Ταυτόχρονα αποκάλυπτε στα ματιά ολόκληρης της ανθρωπότητας, στο παρόν, αλλά και στο μέλλον ως ιστορία, τον πραγματικό νικητή του πολέμου. Την επ...