ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

24 Σεπτεμβρίου 1942, Αρχηγείο 13ης Μ 24 Σεπτεμβρίου 1942, Αρχηγείο 13ης Μεραρχίας Φρουρών, Στάλινγκραντ Η ξύλινη πόρτα που από μέσα είχε επενδυθεί πρόχειρα με τομάρια ζώων για να κρατάει το κρύο άνοιξε ξαφνικά. Ένας ψυχρός αέρας εισέβαλε με ορμή και κάποια από τα αυτοσχέδια φανάρια, μέσα στο ημιυπόγειο αμπρί, έσβησαν. Ακούστηκαν βλαστήμιες και κάποιος ούρλιαξε με βαριά φωνή στα ρωσικά: «Κλείστε τη γαμημένη πόρτα». Η πόρτα έκλεισε. Τα φανάρια άναψαν ξανά και οι άνδρες που βρίσκονταν γύρω από ένα τραπέζι εκστρατείας κοίταξαν με αγωνία τον νεαρό λοχία που μόλις είχε μπει. Ήταν ταλαιπωρημένος, βρόμικος και μύριζε άσχημα, σημάδι ότι είχε συρθεί μέσα στους υπονόμους της πόλης για να φτάσει στον προορισμό του. Ένας υπολοχαγός σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήγε στο σαμοβάρι που έκαιγε και έβαλε σε μια βρόμικη τσάσκα λίγο πηχτό ζουμί που μόνο τσάι δεν θα μπορούσες να το πεις. «Έλα πιες, σύντροφε, και πες μας πώς έχουν τα πράγματα», είπε στο

Πριν από δέκα χρόνια οι αποζημιώσεις που δίνονταν στους εργάτες καταναγκαστικής εργασίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έληξαν. Για τα θύματα ήταν απλά μια ελεημοσύνη, για τη γερμανική οικονομία μια ευκαιρία (ΠΓ). της  Ulla Jelpke Κρατούμενοι κατά τη διάρκεια καταναγκαστικής εργασίας στο «στρατόπεδο προληπτικής κράτησης» Νταχάου (Φωτό: Bundesarchiv , Φωτογραφία 152-01-26 /  CC - BY - SA  3.0) Περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι έπρεπε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να κάνουν καταναγκαστική εργασία για τους ναζί. Προς το τέλος του πολέμου, το ένα τέταρτο όλων των εργατικών δυνάμεων στη γερμανική οικονομία αποτελούνταν από εκτοπισμένους εργάτες-σκλάβους. Η αποζημίωσή τους που περατώθηκε πριν από δέκα χρόνια, ήταν μια παραδοχή της πολιτικής ευθύνης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας [της Γερμανίας]. Αποτέλεσε όμως και ένα μέσο τακτικής, ώστε να κάνει δυνατό στη γερμανική οικονομία να τη γλυτώσει όσο το δυνατόν φτηνότερα. Την πρωτοβουλ