ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία… Στα 70 χρόνια της ΕΠΟΝ                            Αφιερωμένο στην μνήμη του ΕΠΟΝίτη πατέρα μου και της λεβεντογενιάς του. Σένα μικρό και ταπεινό σπιτάκι, εκεί στο τέρμα Αμπελοκήπων, ιδρύθηκε στις 23 Φλεβάρη 1943, η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική  ΕΠΟΝ. Την πρωτοβουλία για την ίδρυση της μεγαλύτερης νεολαιίστικης οργάνωσης στην νεώτερη ιστορία μας, την είχε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων (ΕΑΜΝεων). Στη σύσκεψη πήραν μέρος αντιπρόσωποι από δέκα νεολαιίστικες οργανώσεις: «Αγροτική Νεολαία Ελλάδος», «Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία», «Ενιαία Μαθητική Νεολαία», «Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης», «Θεσσαλικός Ιερός Λόχος», «Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία», «Λεύτερη Νέα», «Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος», «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος», «Φιλική Εταιρεία Νέων» και φυσικά το ΕΑΜΝέων. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ, όλες αυτές οι οργανώσεις αυτοδιαλύθηκαν και συγχωνεύτηκαν στις γραμμ

Ο στρατάρχης Ζούκοφ στο Ράιχσταγκ Το Φλεβάρη του 1918 η Οχτωβριανή Επανάσταση και η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία στη Ρωσία βρέθηκαν μπροστά σε θανάσιμο κίνδυνο, που όμοιό του δεν είχαν ως τα τότε αντιμετωπίσει. Οι διαπραγματεύσεις στο Μπρεστ - Λιτόφσκ, για την υπογραφή συνθήκης ειρήνης με τη Γερμανία, είχαν σταματήσει από τις 10 του μηνός και τα στρατιωτικοπολιτικά επιτελεία του γερμανικού ιμπεριαλισμού, έχοντας σαφή αντίληψη της απελπιστικά δύσκολης θέσης στην οποία βρισκόταν η σοβιετική πλευρά, επιχείρησαν να δώσουν στη Σοβιετική Ρωσία το τελειωτικό χτύπημα. Ο παλιός τσαρικός στρατός βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης και δεν μπορούσε να αντισταθεί στην πίεση του αντιπάλου του. Συνεχώς υποχωρούσε κάτω από τα χτυπήματα που δεχόταν και η επανάσταση δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει την κατάλληλη εκείνη στρατιωτική μηχανή που θα σήκωνε το βάρος του πολέμου. Ετσι η απειλή του εχθρού έφτασε να ζώσει την ίδια την Πετρούπολη. Παρά το γεγονός ότι από τις 19 Φλεβάρη η σοβι

Η παράδοση των όπλων από τους μαχητές του ΕΛΑΣ «Στα πρακτικά ζητήματα της πολιτικής σε κάθε χωριστή ή ειδική ιστορική στιγμή το σπουδαίο είναι να ξέρεις να ξεχωρίζεις τα ζητήματα, στα οποία εκδηλώνεται η κυριότερη μορφή των συμβιβασμών που είναι απαράδεχτοι, προδοτικοί, που ενσαρκώνουν τον ολέθριο για την επαναστατική τάξη οπορτουνισμό και να κατευθύνεις όλες σου τις προσπάθειες στο ξεσκέπασμά τους και στην καταπολέμησή τους» Β. Ι. Λένιν 1 Στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, ημέρα Δευτέρα, στις 4.30' το πρωί τα πάντα σχετικά με τη διάσκεψη της Βάρκιζας είχαν, ουσιαστικά, τελειώσει. Εμενε η υπογραφή των τελικών κειμένων της Συμφωνίας που όμως δεν ήταν δυνατόν να γίνει εκείνη τη στιγμή. Ετσι υπογράφτηκε το παρακάτω περιληπτικό πρωτόκολλο 2 : «Οι υπογεγραμμένοι αφ' ενός Ιωάννης Σοφιανόπουλος, υπουργός των Εξωτερικών, Περικλής Ράλλης, υπουργός των Εσωτερικών και Ιωάννης Μακρόπουλος, υπουργός της Γεωργίας, αποτελούντες την υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εξουσιοδοτημέ

Κομμουνάροι αιχμάλωτοι στις Βερσαλλίες   Με την ευκαιρία που γιορτάζουμε την επέτειο της Κομμούνας του Παρισιού (18 Μάρτη – 27 Μάη 1871) ας αφιερώσω μερικές σελίδες για μερικούς άγνωστους κομμουνάρους που φεύγοντας από την τρομοκρατία της γαλλικής μπουρζουαζίας ήρθαν να βρουν άσυλο στη «γη της Παλλάδος Αθηνάς». Από χρόνια τώρα ανασκαλεύοντας αρχεία και παρακολουθώντας τη στοματική παράδοση επάνω στην ιστορία του εργατικού μας κινήματος προσπαθώ να βρω πληροφορίες για την εργατική μας κίνηση πριν του 1880. Η έρευνά μου δεν πήγε χαμένη. Το αρχείο μου πλουτίστηκε με ένα σωρό υλικό, υλικό πολύτιμο και διαφορετικό. Εκείνο όμως που με βασάνιζε πολύν καιρό, είταν μια πληροφορία, που την έπερνα όχι από έγγραφα, μα απ’ τη στοματική παράδοση. Η παράδοση μου έλεγε πως ύστερα από την ηρωική πτώση της Κομμούνας, μερικοί κομμουνάροι, δηλαδή μερικοί στρατιώτες και αγωνιστές της, ξέπεσαν ίσαμε εδώ και μείναν μάλιστα για πάντα στην Ελλάδα. Αφίσανε δηλαδή, εδώ το κόκ

Σοβιετικοί στρατιώτες επιχειρούν έφοδο για την ανακατάληψη συνοικίας του Στάλινγκραντ Στις 3 Φλεβάρη του 1943, η Ανώτατη Διοίκηση Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας εξέδιδε ένα ειδικό ανακοινωθέν, στο οποίο αναφερόταν: «Η μάχη του Στάλινγκραντ ετελείωσε. Πιστοί στον όρκον των να πολεμήσουν μέχρι τελευταίας πνοής, οι άνδρες της Εκτης Στρατιάς, υπό την υποδειγματική ηγεσίαν του στρατάρχου Πάουλους, καταβλήθηκαν υπό της υπεροχής του εχθρού και υπό των δυσμενών συνθηκών που αντιμετωπίζουν αι δυνάμεις μας». Της αναγνώσεως της ανακοίνωσης από το γερμανικό ραδιόφωνο, προηγήθηκε τυμπανοκρουσία σε χαμηλό τόνο και μετά την ανάγνωση παίχτηκε το δεύτερο μέρος της Πέμπτης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Στη συνέχεια, γνωστοποιήθηκε πως με εντολή του Χίτλερ είχε κηρυχτεί τετραήμερο εθνικό πένθος, στο διάστημα του οποίου όλα τα θέατρα, οι κινηματογράφοι και τα κέντρα διασκέδασης της χώρας θα παρέμεναν κλειστά 1 .Ακριβώς αντίθετη ήταν η εικόνα στη Σοβιετική Ενωση. Μια μέρα πριν, στις 2 Φεβρο

    Με λαμπρότητα και υπερηφάνεια η Ρωσία γιόρτασε σήμερα στο Βόλγκογκραντ, τα 70 χρόνια από τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων στη μάχη του Στάλινγκραντ. Την πρώτη ήττα της Γερμανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που τιμάται ακόμη και σήμερα από τους Ρώσους ως το γεγονός που έσωσε την Ευρώπη από το ναζισμό.  Με την ευκαιρία της γιορτής το Βόλγκογκραντ μετονομάστηκε και πάλι, μόνο για σήμερα, σε Στάλινγκραντ. Η πόλη, στις όχθες του ποταμού Βόλγα, σημαιοστολίστηκε ενώ παντού αναρτήθηκαν αφίσες που θυμίζουν τους ήρωες και τους πεσόντες της ιστορικής μάχης. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συγκεντρώθηκαν από νωρίς το πρωί στο κέντρο της πόλης για να παρακολουθήσουν τη στρατιωτική παρέλαση. "Θυμάμαι τους φίλους μου που σκοτώθηκαν εδώ", είπε ένας 89χρονος βετεράνος του Στάλινγκραντ, ο Πιορτ Χαμπάροφ, ο οποίος έφτασε στην πόλη ειδικά για τους εορτασμούς αυτούς από το Βέλικι Νόβγκοροντ όπου κατοικεί σήμερα. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε ο