Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο
Επιχείρηση Γοργοπόταμος: Μύθοι και αλήθειες...
Γράφει ο Περικλής Καπετανόπουλος Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό νέας ανάστασης χτυπάει καμπάνα μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό. Είναι γεγονός, ότι τις δεκαετίες που πέρασαν, έχουν γραφεί πολλά για την στρατιωτική σημασία της επιχείρησης του Γοργοπόταμου. Με την απόσταση των 80 χρόνων που μας χωρίζουν από την κοινή επιχείρηση, των ανταρτών του ΕΛΑΣ με τον Αρη Βελουχιώτη, του ΕΔΕΣ με τον Ναπολέοντα Ζέρβα και των Βρετανών με τον συνταγματάρχη Ε. Μάγιερς, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ένα είναι βέβαιο. Η καταστροφής της γέφυρας την 25 Νοεμβρίου 1942 άσκησε καταλυτική επίδραση στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος στην Ελλάδα και υπήρξε πολύ μεγαλύτερης σημασίας από τα στρατιωτικά αποτελέσματα που παρήγαγε. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι το εξής: Η καταστροφή της γέφυρας του Γοργοποτάμου παρεμπόδισε και σε ποιόν βαθμό την μεταφορά εφοδίων από την ηπειρωτική Ευρώπη προς τον στρατό του στρατάρχη Eρβιν Ρόμελ στην Βόρεια Αφρική; Και ακόμα περισσότερο, είχε καθορι
18 Οκτωβρίου 1944: Η απελευθέρωση της Λαμίας από τη ναζιστική κατοχή
Του φιλολόγου Χρόνη Βάρσου Το καλοκαίρι του 1944 επρόκειτο να είναι το τελευταίο της πιο σκληρής κατοχής που επεβλήθη στην πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό από τον Απρίλιο του 1941. Καθώς οι δυνάμεις του άξονα υποχωρούσαν σε όλα τα μέτωπα, τα κατοχικά στρατεύματα στην Ελλάδα, τέλη Αυγούστου 1944, ανέρχονταν σε 302.000 (210.000 Γερμανοί, 55.000 Βούλγαροι 6.000 Σενεγαλέζοι, Μαροκινοί, Τάταροι, Ουκρανοί και 31.000 Ιταλοί που παρέμειναν στο πλευρό του άξονα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943). Μαζί με τις 27.000 ντόπιους συνεργάτες τους (με πυρήνα τα τάγματα Ασφαλείας της κυβέρνησης Ιω. Ράλλη) είχαν εξαπολύσει όλο το τελευταίο διάστημα αιματηρά αντίποινα με συλλήψεις, μπλόκα, εκτελέσεις, εμπρησμούς, λεηλασίες και ομαδικά εγκλήματα, για να κάμψουν την αντίσταση του ελληνικού λαού στις πόλεις και τα βουνά. Παράλληλα όμως και η δράση της ελληνικής εθνικής αντίστασης αυξανόταν με πολυάριθμα σαμποτάζ σε γέφυρες, αποθήκες και αμαξοστοιχίες, ενέδρες, μάχες σε ορει
67 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΒΕΡΤ, ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ, ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΓΓΛΕΖΩΝ, ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΑΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΗ ΚΗΔΕΙΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ 3ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944. ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ, ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Νίκου Μπογιόπουλου
Πέρασαν 67 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει καν δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας ματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή.
Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό ξεδιπλώνεται:
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα – ΕΑΜ».
Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά. Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά. Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.
Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε. Ο λαός διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.
Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.
Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.
«Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια» μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 έγινε – από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα – το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός. Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.