Ιούνιος 1944: Η ομαδική εκτέλεση 101 πατριωτών στα Διαβατά
Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των Ναζί στη Θεσσαλονίκη πριν 75 χρόνια “Όταν οι κρατούμενοι αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να ακολουθήσει, έστησαν χορό, τραγουδώντας το «Έχε γεια καϋμένε κόσμε… και οι Έλληνες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά»”. του Σπύρου Κουζινόπουλου δημοσιογράφου M ία μαύρη επέτειος, συμπληρώθηκε πριν λίγες ημέρες. Καθώς στις 6 Ιουνίου 1944, έγινε η μεγαλύτερη από τις ομαδικές εκτελέσεις που οργάνωσαν οι Γερμανοί στη Θεσσαλονίκη και μία από τις μεγαλύτερες σε όλη την κατεχόμενη τότε από τους Ναζί Ελλάδα, με 101 πατριώτες, που έπεσαν θύματα της τυφλής ναζιστικής βίας. Το χιτλερικό τέρας, μπροστά στην δρομολογημένη πλέον κατάρρευσή του, επιζητούσε όλο και περισσότερο αίμα για να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό και να κάμψει την αγωνιστική του διάθεση. Την αποφράδα εκείνη ημέρα, πριν 73 ακριβώς χρόνια, οι φασίστες κατακτητές εκτέλεσαν στα Διαβατά, που ήταν γνωστά τότε ως Ντουντουλάρ, τους 101 πατριώτες, οι περισσότεροι των ...
67 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΒΕΡΤ, ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ, ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΓΓΛΕΖΩΝ, ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΑΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕ ΑΠΟ ΤΗ ΚΗΔΕΙΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ 3ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944. ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ, ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Νίκου Μπογιόπουλου
Πέρασαν 67 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει καν δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας ματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή.
Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό ξεδιπλώνεται:
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα – ΕΑΜ».
Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά. Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά. Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.
Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε. Ο λαός διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.
Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.
Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.
«Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια» μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 έγινε – από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα – το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός. Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.