ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Γράψαμε ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε

Την επέτειο της 12ης Οκτώβρη του 1944, της μέρας που «η λευτεριά φτερούγισε πάνω από την Αθήνα», τιμά η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με μεγάλη εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα, στην πλατεία Κοραή, έξω από το κτίριο όπου στεγάστηκαν τα γραφεία του ΕΑΜ.

Συμμετείχαν χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Λαέ θυμίσου, το χώμα που πατάς, λευτερωσαν μ' αγώνα  ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ», «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ». Κρατώντας πανό με τις Αχτίδες της εποχής του Κόμματος, όπου αναγράφεται ο αριθμός των θυμάτων της κάθε μιας σε αυτήν τη λαϊκή εποποιία, αλλά και συνθήματα που αφορούν το σήμερα, όπως: «Αχτίδα 1η - θύματα 304 Γράψαμε ιστορία - Συνεχίζουμε - Θα νικήσουμε με το λαό για το Σοσιαλισμό», «Αχτίδα 10η θύματα 54 - Αγώνας ρήξη ανατροπή η ιστορία γραφεται με ανατροπή», «Αχτίδα 3η θύματα 348 - "Σε κάθε βήμα πρόσεχε, κάτω από το χώμα ζούνε οι νεκροί μας, ζούνε οι πεθαμένοι μας" Ρίτσος», «Αθάνατοι οι νεκροί του ΚΚΕ της εργατιάς». Κάλεσαν έτσι τους εργαζόμενους, όλο τον λαό να αντλήσει δύναμη και έμπνευση από τη λαϊκή εποποιία της δεκαετίας του 1940, να συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός όσο ισχυρός και να φαίνεται δεν είναι ανίκητος, ότι με οργάνωση, συσπείρωση και πάλη, μπορεί να νικηθεί και ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Ότι ο λαός μπορεί να μεγαλουργήσει αν στείλει στο περιθώριο τους κήρυκες της υποταγής και πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αν υιοθετήσει πλατιά το κάλεσμα ανατροπής που του απευθύνει το ΚΚΕ. Συμμετέχουν επίσης και ένστολοι κρατώντας πανώ με το σύνθημα «Έξω οι βάσεις του Θανάτου», Επιτροπή του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας». 8 φαντάροι ένας ναύτης

Στην εκδήλωση, που εντάσσεται στα 100χρονα του ΚΚΕ, μίλησε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής (αναλυτικά παρακάτω).

Παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του Κόμματος με επικεφαλής τον ΓΓ της Δημήτρη Κουτσούμπα.

Παραβρέθηκε επίσης το προεδρείο της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς το Σύνταγμα (δείτε εδώ), όπου στο πάνω μέρος της πλατείας, στο πεζοδρόμιο της Αμαλίας, απέναντι από την Βουλή στήθηκε συμβολικά μνημείο όπως αυτό που είχε στήσει η ΚΟΑ στο ίδιο σημείο στις 19 Νοέμβρη 1944, για να τιμήσει τα θύματα, μέλη του Κόμματος, κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. 

Μπροστά σε αυτήν την «αιμάτινη σπονδή», όπως υπογραφόταν τότε από την ΚΟΑ, με τις κλαδικές και συνοικιακές Αχτίδες του Κόμματος να μετρούν τους ήρωές τους, φέτος, 74 χρόνια μετά, οι σημερινές Τομεακές Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής απέτισαν φόρο τιμής.

Αφού έγιναν απαγγελίες αποσπασμάτων από τις  «Γειτονιές του Κόσμου» του Γ. Ρίτσου, κατέθεσαν στεφάνια ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, η Λ. Ράζου μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής και ο Μ. Ραπανάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΟΠ Αττικής και εκπρόσωποι όλων των Οργανώσεων της ΚΟ Αττικής.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ενός λεπτού σιγή και το «Πέσατε θύματα...»

1 / 36

Η ομιλία της Λουΐζας Ράζου

«"Κομμουνιστές! Ξεσηκώστε, οδηγήστε τον λαό και τον στρατό μας στη μάχη. Σε γενική έφοδο για τη λευτεριά πολεμήστε στις πρώτες γραμμές. Μεταδώστε σ’ όλο τον λαό τόλμη και αποφασιστικότητα, το πνεύμα της δράσης και της νίκης. Πολεμήστε και ελευθερώστε την Ελλάδα. Όλοι επί ποδός πολέμου".

Αυτό το κάλεσμα υπήρχε στην απόφαση της ΚΕ, αρχές Αυγούστου 1944. Σ’ αυτό οι κομμουνιστές της Αθήνας, του Πειραιά έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις, παρά το δολοφονικό όργιο που είχαν εξαπολύσει οι Γερμανοί, οι Χίτες, οι ταγματασφαλίτες στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Έτσι έγινε κατορθωτό στις 27 Σεπτέμβρη του 1944, στην ελεύθερη Καισαριανή, να γιορτάζονται τα 3χρονα του ΕΑΜ, με την παρέλαση ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ, αλλά και σε άλλες γειτονιές, όπως η Καλλιθέα, ο Κολωνός, η Κυψέλη. Λίγες μέρες μετά, στις 12 του Οκτώβρη, οι τελευταίες κατοχικές δυνάμεις εγκαταλείπουν την Αθήνα. Ο ΕΛΑΣ, ακόμα κι εκείνες τις ώρες μαχόταν για να υπερασπίσει τα λιμάνια, τις λαϊκές υποδομές, να αποτρέψει τις δολιοφθορές, τα σαμποτάζ των Γερμανών και των συνεργατών τους, όπως με τη θρυλική μάχη της "Ηλεκτρικής" στον Πειραιά. Ο ΕΛΑΣ πέρασε απελευθερωτής από όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Κλείνουν 74 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας. Αυτή η επέτειος ξαναφέρνει στην ιστορική μνήμη το τεράστιο κατόρθωμα της ασίγαστης πάλης με όλες τις μορφές, και βασικά την ένοπλη, κατά της ναζιστικής κατοχής από τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές και τους συμμάχους τους, Ιταλούς και Βούλγαρους, που ήταν έργο των λαϊκών δυνάμεων, με επικεφαλής το ΚΚΕ. Αποτέλεσμα της πολύχρονης πάλης κατά τη διάρκεια της κατοχής του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αλληλεγγύης, της ΟΠΛΑ, μιας αιματηρής ηρωικής πάλης στην οποία το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα προσέφερε άξια στελέχη του.

Κορυφώνοντας τις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματος, εντάξαμε τη σημερινή εκδήλωση που γίνεται με αφορμή την επέτειο από την απελευθέρωση της Αθήνας, για να αναδείξουμε τη συγκλονιστική δράση των κομμουνιστών και κομμουνιστριών της Αθήνας, της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας, στις συνθήκες του πολέμου και της κατοχής. Συνθήκες που χαρακτηρίζονται από τη σκληρότητα της μάχης της επιβίωσης για να μπορέσεις να πεθάνεις γι’ αυτά που πρέπει…

Το Έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης γράφτηκε, γιατί, λίγο καιρό μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, η ανασυγκροτημένη νέα ΚΕ, ενσωματώνοντας τις δυνάμεις της παλαιάς ΚΕ, ξεκαθάρισε τις εναπομείνασες κομματικές δυνάμεις από τη διαβρωτική δράση της ασφάλειας στις συνθήκες της Μεταξικής δικτατορίας, που διήρκεσε από το 1936 έως το 1940.

Έτσι ανασυγκροτήθηκε και η ΚΟΑ όπου με τη δράση της συνέβαλε να γίνει πραγματικά η Αθήνα "αδούλωτη" πόλη. Στον τοίχο της Καισαριανής, στο Μπλοκ 15 στο Χαϊδάρι, στη μάντρα της Οσίας Ξένης στην Κοκκινιά, στην οδό Μπιζανίου στην Καλλιθέα, στο κάστρο του Υμηττού και από τόσους άλλους τόπους θυσίας βγήκαν οι στίχοι του ποιητή:

"πολύ πονέσαμε σύντροφοι

πολύ ξαγρυπνήσαμε

πολύ μακριά κοιτάξαμε

από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο,

δικό μας αίμα…

Τρία κόκκινα γράμματα,

σεμνή υπογραφή του λαού μας

στις λεωφόρους του μέλλοντος…"

Τιμή και δόξα στην ηρωική γενιά της αθάνατης Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, όλους όσους δεν λύγισαν στους ΝΑΖΙ - ΦΑΣΙΣΤΕΣ και τα μαύρα κελιά της ασφάλειας, των ντόπιων συνεργατών τους.

Τιμή και δόξα σε αυτούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, πέρασαν πολλά δεινά για να κρατήσουν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα, του ηρωικού παραδείγματος, της ιστορικής συνέχειας, για να ξημερώσει ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, η ΕΠ της ΚΟ Αττικής, με σεβασμό υποκλίνονται μπροστά τους.

Από την πρώτη μέρα που οι Γερμανοί και οι Ιταλοί μπήκαν στην Αθήνα, η ΚΟΑ έβαζε άμεσα καθήκοντα από τη μία για το τσάκισμά τους και από την άλλη την επιβίωση του λαού της Αθήνας για την οργάνωση της πάλης του. Το 1942 και ιδιαίτερα το 1943, μετά την εποποιία του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, το ΕΑΜ αναπτυσσόταν ραγδαία με την πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα.

Το 1944, το ΕΑΜ είχε μετατραπεί σε μια παλλαϊκή οργάνωση με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Μεγάλη ανάπτυξη είχε την ίδια περίοδο και το Κόμμα. Χιλιάδες τα νέα μέλη με όρεξη και πρωτοτυπία για το χτύπημα του κατακτητή και των ντόπιων συνεργατών τους, που κατέδιδαν στις γειτονιές όσους αντιστέκονταν και οδηγούνταν στα κρατητήρια της ασφάλειας και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Στο Γραφείο της Επιτροπής Πόλης Αθήνας βρισκόταν έμπειρο στελεχικό δυναμικό, με πλήθος διώξεων από τη Μεταξική δικτατορία. Τα χτυπήματα των κατακτητών και των συνεργατών τους υπήρξαν λυσσαλέα. Το 1943, με πρωθυπουργό τον Ράλλη, ο στόχος γίνεται πια πιο συγκεκριμένος, για να χτυπηθεί το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Τότε πιάνονται και εκτελούνται δύο μέλη της ΕΠ οι Γιώργος Ανδρεόπουλος και Βασίλης Σκαρέας. Τα χτυπήματα δεν κάμπτουν τη μαχητικότητα, την αποφασιστικότητα, των κομμουνιστών - λαϊκών αγωνιστών.

Οι επιτυχίες της ΚΟΑ την περίοδο της κατοχής οφείλονται στους κομμουνιστές της Αθήνας και το πλατύτατο ΕΑΜικό κίνημα. Στις 12 γερές Αχτιδικές Επιτροπές, που έγιναν κατά την οργανωτική αναδιάταξη της ΚΟΑ το 1943 (δύο Εργατικές, μία Σπουδάζουσα, μία μεικτή και οχτώ εδαφικές). Στις γερές ΚΟΒ και στο καθοδηγητικό όργανο, στο οποίο από την περίοδο 1940 έως 1946 συμμετείχαν κατά διαστήματα οι Σπύρος Καλοδίκης, Ανδρέας Τζήμας (Σαμαρινιώτης), Νίκος Πλουμπίδης, Κώστας Χατζήμαλλης και Βασίλης Μπαρτζιώτας ως γραμματείς και οι Χρύσα Χατζηβασιλείου, Ηλέκτρα Αποστόλου, Στέφανος Γκιουζέλης, Γιώργος Ανδρεόπουλος, Βασίλης Σκαρέας, Γιώργος Κότσιρας (γραμματέας της ΕΑ), Σπύρος Κοτσάκης, Γιάννης Ποτίρης κ.ά. ως μέλη του καθοδηγητικού οργάνου και ο γραμματέας της ΕΠΟΝ Γιώργης Τρικαλινός.

Η ΚΟΑ το 1943 άπλωνε βαθιά τις ρίζες της στην εργατική τάξη, γιγάντωνε τη δράση της στα εργοστάσια, τις συνοικίες και τις άλλες μαζικές οργανώσεις. Το ΕΑΜ με την καθοδήγηση της ΚΟΑ γινόταν η οργάνωση της Αθήνας γύρω από την οποία συσπειρωνόταν η εργατιά της. Δόθηκαν μεγάλες πολιτικές μάχες στις οποίες η ΚΟΑ τέθηκε επικεφαλής: Στις Παναθηναϊκές κινητοποιήσεις στις 24 Φλεβάρη και 25 Μάρτη 1943, με αποκορύφωμα τις μεγάλες κινητοποιήσεις στις 5 Μάρτη κατά της πολιτικής επιστράτευσης και τις 22 Ιούλη του 1943 κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής, που προωθούσαν η βουλγάρικη και η γερμανική κυβέρνηση.

Μία από τις σπουδαιότερες επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ Αθήνας ήταν η απελευθέρωση των 56 κομμουνιστών Ακροναυπλιωτών, που κρατούνταν ως φυματικοί, στο Νοσοκομείο "Σωτηρία" στις 7 Απρίλη του 1943. Πρόκειται για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ακροναυπλία από τη δικτατορία του Μεταξά, οι οποίοι στη συνέχεια παραδόθηκαν στις δυνάμεις κατοχής το 1940 - 41. Οι 56 έφυγαν από τον υπόνομο του "Σωτηρία" και μέσα από τα Τουρκοβούνια πήγαν στα σπίτια που είχαν προκαθοριστεί από την ΚΟΑ. Από 'κει ανέλαβαν καθήκοντα σε Οργανώσεις τόσο στην Αθήνα, όσο και την επαρχία. Η απόδραση έγινε γνωστή στις δυνάμεις κατοχής και τους συνεργάτες τους μετά από πέντε ώρες, αφού ο ΕΛΑΣ είχε κόψει και τα τηλεφωνικά καλώδια. Η απόδραση δημιούργησε κλίμα ενθουσιασμού και αγωνιστικής ανάτασης στον λαό της Αθήνας.

Η ΚΟΑ επίσης καθοδήγησε τις μεγάλες μάχες του ΕΛΑΣ στην Αθήνα, την Καισαριανή, τον Βύρωνα, τον Νέο Κόσμο, τον Υμηττό, την Καλλιθέα, τα Άνω παλαιά Σφαγεία, το Περιστέρι, την Κοκκινιά και αλλού. Οργάνωσε διαδηλώσεις, στις οποίες ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά πολεμούσε άοπλος με το κορμί του και τον ηρωισμό του απέναντι στον κατακτητή, οι διαδηλωτές ξεπερνούσαν τον θάνατο, τα τανκς και τα πολυβόλα τους. Κορυφαία παραδείγματα η Παναγιώτα Σταθοπούλου που οι ερπύστριες των τανκς πέρασαν από πάνω της, η Κούλα Λίλη και η Όλγα Μπακόλα, μέλη του ΚΚΕ που εκτελέστηκαν, αφού πρώτα ανέβηκαν στα τανκς και χαστούκισαν τους χιτλερικούς.

ΕΑΜίτες μέλη του ΚΚΕ οργάνωσαν το σαμποτάζ των κινητήρων χιτλερικών αεροπλάνων, που επισκευάζονταν στην "ΠΥΡΚΑΛ" επί δύο χρόνια, μέχρι να πιαστούν τον Φλεβάρη του 1943 και να εκτελεστούν.

Η ΚΟΑ οργάνωσε δεκάδες απεργίες, κάποιες από τις οποίες πήραν και πανελλαδικό χαρακτήρα. Είχε μεγάλη συμβολή στην οργάνωση του στρατιωτικού τμήματος του ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, στην οργάνωση της εθνικής αλληλεγγύης. Έδωσε μεγάλο αγώνα για να μην πεινάσει ο λαός της Αθήνας, οργάνωνε καθημερινά δεκάδες συσσίτια χτυπώντας και εξοντώνοντας ταυτόχρονα τους μαυραγορίτες, τους κερδοσκόπους και όλους αυτούς που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την πείνα, τσάκισε τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Γερμανών. Ανέβασε το ηθικό του αθηναϊκού λαού, ανέδειξε τις δυνατότητες που έχει ένας λαός, όταν το πάρει απόφαση, ότι διέξοδος υπάρχει μόνο στον δρόμο του αγώνα και όχι του συμβιβασμού. Έτσι, αναπτύσσεται η δράση ενάντια στον μαυραγοριτισμό με βάση σχετικές κατευθύνσεις της Επιτροπής Πόλης, όπου μεταξύ άλλων υπογραμμίζεται πόσο κρίσιμο είναι να πετύχει η διανομή τροφίμων με το άνοιγμα των αποθηκών σε όλη την Αθήνα. Εκτιμάται ο ρόλος των Λαϊκών Επιτροπών σε αυτό το καθήκον, ώστε να αποκτούν συναίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στη συνοικία και ταυτόχρονα να εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη του λαού των συνοικιών. Οι νέοι της ΕΠΟΝ που με την πολύμορφη αγωνιστική και διαπαιδαγωγητική τους δράση και ιδιαίτερα με τα θρυλικά χωνιά τους, τους τηλεβόες, καθημερινά διαλαλούσαν τα συνθήματα του αγώνα, ή γράφοντας στους τοίχους, τους μετέτρεπαν σε ζωντανές εφημερίδες.

Εν ολίγοις η ΚΟΑ τα χρόνια της κατοχής έγινε μεγάλο και υποδειγματικό, για τη δράση της, φυτώριο στελεχών (με την διαπαιδαγώγηση των έμπειρων παλαιών), μεγάλων πρωτοβουλιών και καινούριων μεθόδων δουλειάς. Ήταν ο καθοδηγητής και οργανωτής της ένοπλης πάλης, των Οργανώσεων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

Η ΚΟΑ του ΚΚΕ έδωσε εξαιρετική προσοχή στη δουλειά ανάμεσα στις γυναίκες. Για πρώτη φορά στην Αθήνα οργανώθηκε ένα τόσο μεγάλο γυναικείο κίνημα. Το 27% των μελών της ΚΟΑ ήταν γυναίκες. Όχι μικρό ποσοστό για την εποχή. Δεκάδες τα παραδείγματα απαράμιλλης ηρωικής στάσης. Από την Τσιοκάνη Μαρία 9 ετών, που κρεμάστηκε από τους Γερμανούς και τη 18χρονη μαθήτρια Πολυγένους Γεωργία, που τα τελευταία της λόγια πριν πεθάνει ήταν "Μια που θα πεθάνει κανείς μια μέρα, καλά είναι να πεθαίνει ωραία", έως την ηρωίδα μας Ηλέκτρα Αποστόλου, ηγετική φυσιογνωμία και προπολεμική κομμουνίστρια, που πρωτοστάτησε στην οργάνωση των υφαντουργίνων και στάθηκε ακλόνητη στα φριχτά βασανιστήρια που υπέστη ως το μαρτυρικό της θάνατο. Τα λόγια της στη μαρτυρική ανάκριση ήταν συγκλονιστικά:

"- Πώς σε λένε;

- Ελληνίδα.

- Ποια η πατρίδα σου;

- Η Ελλάδα".

Η γυναίκα της φτωχογειτονιάς, η γυναίκα στο εργοστάσιο και την επιχείρηση, η γυναίκα στα υπουργεία και τα άλλα δημόσια καταστήματα, η γυναίκα δασκάλα στο σχολείο της Αθήνας έδωσε το μεγάλο παρόν στο κίνημα. Στις πιο αποφασιστικές μορφές πάλης, στην απεργία και την πολιτική διαδήλωση, έγιναν μαχήτριες του ΕΛΑΣ, φόρεσαν το δίκοχο του αντάρτη για να διαφεντέψουν τη λευτεριά του λαού. Μεγάλος εδώ ο ρόλος της καθοδήγησης της ΚΟΑ και ειδικά του γυναικείου Γραφείου της. "Μεγάλωσαν τα κορίτσια, σοβάρεψαν, δεν γελούν πια στον δρόμο, τα μάτια τους είναι μεγάλα και αδερφικά, μέσα στις άδειες σκέψεις ζυμώνουν την οργή μας και τη λύπη μας", έγραψε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

Η Μάστρακα Μάρω, από τις φυλακές Καλλιθέας πριν την εκτελέσουν, ειδοποίησε την ΚΟΑ του ΚΚΕ, ότι αν και εξωκομματική θα φερθεί ως μέλος του ΚΚΕ.

Οι 12 αχτίδες της ΚΟΑ έδωσαν σε όλη τη διάρκεια της κατοχής περίπου 2.000 θύματα, όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται στην κατασκευή πλακάτ στο Σύνταγμα και αποθανατίστηκε από τον φωτογράφο Ντιμίτρι Κέσσελ. Προσθέτοντας τα μέλη των οικογενειών, των οπαδών, των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα, φτάνουμε στις 30.000 θύματα.

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη συμβολή των τεσσάρων Αχτίδων της ΚΟ Πειραιά, που αντίστοιχα μετράνε πάνω από 650 εκτελεσμένους και 325 αγνοούμενους και δολοφονηθέντες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους. Από το πρώτο Μπλόκο της Κοκκινιάς τον Μάρτη του 1944, στις μάχες στα Ταμπούρια, στη Δραπετσώνα, στην Ευγένεια, στο μεγάλο Μπλόκο στις 17 Αυγούστου 1944 στην Κοκκινιά, ως τη μάχη της "Ηλεκτρικής", ο Πειραιάς έδωσε σκληρό αγώνα στις εργατογειτονιές για την απελευθέρωσή του.

Η ΚΟΠ σ’ αυτόν τον αγώνα έδωσε ηρωικά μέλη και στελέχη, όπως ο Καλαμπόκης, ο Μπαντζελούδης, ο Καλαποθάκος, ο Μουζενίδης, ο Ασμάνης και πολλοί άλλοι.

Ξεχωριστά αναφερόμαστε στη Διαμάντω Κουμπάκη, παλιό μέλος της ΟΚΝΕ, όπου την αραβίδα της την αποχωρίστηκε μόνο όταν την έπιασαν στο Μπλόκο της Κοκκινιάς. Πριν την εκτελέσουν φώναξε στους κουκουλοφόρους καταδότες: "Σαν κι εσάς προδότες έφαγα 65".

Η διαφωτιστική προπαγανδιστική δραστηριότητα της ΚΟΑ και του ΕΑΜ, ήταν εντυπωσιακή μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, δεκάδες τυπογραφεία, δίκτυα διανομής εφημερίδων και υλικού. Το μεγαλύτερο παράνομο τυπογραφείο της κατεχόμενης Ευρώπης ήταν του ΕΑΜ, στην οδό Σκρά 31, στην Καλλιθέα. Στη θρυλική εκτυπωτική "Βικτώρια", τυπώνονταν τα φύλλα του παράνομου "Ριζοσπάστη" και της "Ελεύθερης Ελλάδας". 40 χρόνια το φύλαγαν άθικτο, προφυλαγμένο οι κομμουνιστές, μέχρι να αποκαλυφθεί την περίοδο της μεταπολεμικής αστικής νομιμότητας. Δυστυχώς όμως, οι κρατικές υποσχέσεις για συντήρηση και ανάδειξή του, μετατράπηκαν σε πλήρη εγκατάλειψη και ερημοποίηση του χώρου, μέχρι σήμερα, όπως και για άλλα τέτοια ιερά μνημεία της ηρωικής πάλης του λαού μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες,

Μελετάμε την Ιστορία μας, αφήνουμε καλή κληρονομιά στη νέα γενιά. Η δράση της ΚΟΑ εκείνη την περίοδο είναι παρακαταθήκη. Γιατί έμπρακτα αποδεικνύει ότι ο συσχετισμός αλλάζει και γιατί φωτίζει τον ρόλο της πρωτοπορίας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Δίνει κουράγιο για την πάλη στις σημερινές συνθήκες, όπου επιδιώκεται να καθηλωθεί ο λαός στην ισοβιότητα και μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος.

Η πολιτική συγκυρία μέσα στην οποία γιορτάζεται φέτος η 74η επέτειος της Απελευθέρωσης της Αθήνας από το ναζιστικό ζυγό, στις 12 Οκτώβρη 1944, μπορεί ίσως να εξηγήσει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και άλλοι κρατικοί και αστικοί θεσμοί επιδεικνύουν γι' αυτήν. Προσπαθούν να σκιάσουν τα όσα αντιλαϊκά προωθούν και υλοποιούν μέσα στο κοινοβούλιο, τους ύμνους στην ΕΕ, την αγωνιώδη προσπάθειά τους για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, το γεγονός ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια απέραντη στρατιωτική βάση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ και εκατοντάδες άλλα, που επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως τον «προτιμώμενο» εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή, σαν σημαιοφόρο των ΗΠΑ. Επιβεβαιώνουν την ταξική προσήλωσή τους στην προώθηση των αστικών σχεδιασμών για να μεγαλώσουν τα κέρδη των μονοπωλίων, να θησαυρίζουν σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Χρησιμοποιούν την ιστορία για να ξεπλύνουν και να δικαιολογήσουν τις πολιτικές τους αμαρτίες. Χειρίζονται την ιστορία και τα γεγονότα κατά πως τους βολεύει, για να αποθεώσουν τον αστικό κοινοβουλευτισμό, τον ρεαλισμό της υποταγής, για να σκοτώσουν τον ρεαλισμό των αναγκών και της προοπτικής ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Μιλάνε για την Ιστορία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, θέλοντας ουσιαστικά να την απογυμνώσουν από τη θεμελιακή σχέση της με το ΚΚΕ. Ακόμα κι όταν δεν αγνοούν αυτήν τη σχέση, επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν τα ουσιαστικά ταξικά συμπεράσματα, που έδωσε εκείνη η ιστορική φάση, για τις στρατηγικές αδυναμίες του ΚΚΕ, αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, που στοίχισαν στην προοπτική απαλλαγής του λαού από την εκμετάλλευση. Άλλωστε ένα "ροζ προσωπείο" είναι εχέγγυο προς τους σημερινούς και ενδεχόμενα και τους αυριανούς πολιτικούς τους συμμάχους. Εγγυάται διαπιστευτήρια στην αστική τάξη και ταυτόχρονα πολεμά τη σύγχρονη προγραμματική επεξεργασία του ΚΚΕ.

Όλοι αυτοί θέλουν να κρύψουν την αλήθεια από τον λαό, ιδιαίτερα τη νεολαία. Ότι την ίδια ώρα που τόσοι και τόσες έδιναν ακόμα και τη ζωή τους μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ με μπροστάρη και καθοδηγητή το ΚΚΕ, η αστική τάξη και τα κόμματά της είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, είτε έφυγαν στο εξωτερικό και από το εσωτερικό ραδιουργούσαν ενάντια στον ΕΛΑΣ, τον μαχόμενο λαό.

Η Απελευθέρωση της Αθήνας, όπως τη θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιστορικοί υποστηρικτές του, δεν ήταν παρά μια ακόμα γιορτή, μια απλή ανακούφιση από τα δεινά της κατοχής, μια τελική δικαίωση που ολοκλήρωνε τους αγώνες της Αντίστασης.

Υπάρχουν πλήθος αναφορές στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ, που πάλευαν για την Απελευθέρωση της πατρίδας. Εξυμνείται η γιορταστική "ενότητα" της Απελευθέρωσης και με θλίψη -τάχα- διαπιστώνεται ότι ετούτη "χάλασε" στη συνέχεια, στα Δεκεμβριανά. Στην καλύτερη περίπτωση κρατούν ίσες αποστάσεις και με επιστημονικοφανή επιχειρήματα παρουσιάζουν αντιφάσεις της στρατηγικής του Κόμματος εκείνη την περίοδο για να δικαιολογήσουν επιλογές διαφόρων "μετανοησάντων" κομμουνιστών, που κατά καιρούς επιχείρησαν να σοσιαλδημοκρατικοποιήσουν και να διαλύσουν το ΚΚΕ.

Όμως το ΚΚΕ έχει τη γνώση, τη δύναμη ν’ αντιπαλέψει, ν’ αποδυναμώσει κάθε επιχείρηση παραχάραξης, διαστρέβλωσης της Ιστορίας του και του κινήματος στη χώρα μας. Το ΚΚΕ αντλεί τη δύναμη αυτή από την τεκμηριωμένη κριτική προσέγγιση της Ιστορίας του. Η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων αποτελεί πάντα για τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βήμα ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησης, για το εργατικό - λαϊκό κίνημα βήμα ταξικής προσέγγισης και ατσαλώματος λαϊκών αγωνιστών στην πάλη και τον αγώνα που συνεχίζεται ασταμάτητα.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα στην ελληνική κοινωνία που μελετά την Ιστορία, πρώτα από όλα τη δική του, χωρίς να καλύπτει λάθη και αδυναμίες, ακόμα και για θέματα που μπορεί να είναι και επώδυνα για τους αγνούς αγωνιστές, γι' αυτούς που πραγματικά πονάνε για την υπόθεσή μας. Μελετάμε σε βάθος αιτίες που γέννησαν προβλήματα, παρεκκλίσεις, ανατροπές. Έχουμε βαθύτατη γνώση ότι η Ιστορία είναι έργο και δημιουργία τελικά μόνο των ίδιων των λαϊκών μαζών. Είχαμε χρέος (και το κάναμε) να μελετήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα, γιατί δεν κατάφερε το Κόμμα μας να φέρει σε πέρας το καθήκον της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας την περίοδο της Απελευθέρωσης, να κατακτήσει αυτήν τη νέα κοινωνία, που μέσα στα μαύρα χρόνια της κατοχής οραματιζόταν.

Η ουσία εδώ βρίσκεται στο γεγονός ότι το ΚΚΕ, κάτω από την επίδραση των στρατηγικών επεξεργασιών του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και της δικής του στρατηγικής, δεν μπόρεσε να συνδέσει στην πράξη τον ηρωικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιήσει τις συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα κατά την Απελευθέρωση, τον ευνοϊκό συσχετισμό δυνάμεων. Το ΚΚΕ, κάτω από αυτήν τη γραμμή, πριν από την Απελευθέρωση, αποδέχτηκε απαράδεκτους συμβιβασμούς, με την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο βρετανικό στρατηγείο Μ. Ανατολής και με τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ συμμετείχαν με υπουργούς στη συγκρότηση κυβέρνησης "εθνικής ενότητας", το διάστημα Σεπτέμβρη - Δεκέμβρη 1944. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη, όχι γιατί το ΚΚΕ και το ΕΑΜ αθέτησαν τις συμφωνίες τους, αλλά γιατί ο εγχώριος ταξικός αντίπαλος, μαζί με τους συμμάχους του έσπρωξε ΚΚΕ - ΕΑΜ στις Συμφωνίες μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο, να επιτεθεί πισώπλατα, πράγμα που έκανε με τη λευκή τρομοκρατία, σ’ όλη την Ελλάδα, ξεκινώντας ένα όργιο τρομοκρατίας, εκτελέσεων και διώξεων. Το ΚΚΕ αρνήθηκε τη βία που επέβαλε η κυβέρνηση της "εθνικής ενότητας" (του Λιβάνου) κι όχι το "γράμμα" της Συμφωνίας.

Έτσι έδωσε τον μεγαλειώδη αγώνα των 33 ημερών, τον Δεκέμβρη του ’44, κατά της αστικής τάξης και της Μεγάλης Βρετανίας, που επενέβη με πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου και με στόχο να τσακίσουν το ΕΑΜικό κίνημα και το ΚΚΕ, δολοφονώντας άνανδρα αγωνιστές διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος. Ο αγώνας αυτός κατέληξε σε ήττα.

Μονόδρομος για το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα ήταν ο τρίχρονος ένοπλος λαϊκός αγώνας του ΔΣΕ (1946 - 1949). Ο ένδοξος αυτός αγώνας εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών του και αποτελεί μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα, παρακαταθήκη για τη συνέχιση της ταξικής πάλης με άλλες μορφές. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει, παρά το γεγονός ότι στην επίθεσή της απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα σταδιακά πέρασε το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων (δεξιών και κεντρώων).

Μπροστά στο δίλημμα "υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση", το λαϊκό κίνημα επέλεξε τον δεύτερο δρόμο. Ο ΔΣΕ είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης εθνικής ομοψυχίας και της κατάργησης των ταξικών διαχωριστικών γραμμών. Ο ΔΣΕ έσωσε την τιμή του λαού και του ΚΚΕ.

Ας πάψουν οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι όσοι ξεπούλησαν ιδέες και αξίες να αναζητούν αριστερό άλλοθι στην Ιστορία για την πολιτική που ακολουθούν. Τα αφιερώματα, οι ημερίδες και οι γιορτές για το ΕΑΜικό κίνημα δεν μπορούν να καλύψουν ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ έμαθαν γρήγορα να προσαρμόζουν και την Ιστορία στις πολιτικές επιταγές της ΕΕ, στην οποία ξαναγράφεται η Ιστορία και εξισώνεται ο φασισμός με τον κομμουνισμό, κλιμακώνεται ο αντικομμουνισμός, στηρίζονται διώξεις κομμουνιστών σε πολλές χώρες. Τον "καθρέφτη της Ιστορίας" τον χρησιμοποίησαν πολλοί. Το κακό με αυτόν τον παραμορφωμένο καθρέφτη είναι ότι συνήθως εκεί το μόνο που μπορούν να δουν είναι ο επίσης παραμορφωμένος εαυτός τους.

Ας πάψουν οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ να υποκρίνονται για την άνοδο αντιδραστικών ακροδεξιών φασιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και την ΕΕ. Τις αιτίες της ενίσχυσής τους ας τις ψάξουν στο σύστημα που υπηρετούν. Στους ανταγωνισμούς των αστικών ρευμάτων του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού που αλληλοτροφοδοτούνται. Ας τις ψάξουν στις αιτίες που δημιουργούν τους πολέμους, τα καραβάνια των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών. Ας τις ψάξουν στις πλατείες των "αγανακτισμένων". Εκεί που η Χρυσή Αυγή τράφηκε από το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Κι αν στη γερμανική κατοχή ήταν οι Χίτες τα όπλα του συστήματος, τώρα οι πολιτικοί τους απόγονοι είναι οι Χρυσαυγίτες όπου η εγκληματική δράση τους θα καταδικαστεί μέσα στο λαό με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών μέσα στους μαζικούς φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η ιστορική πείρα μας δείχνει τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, την ανάγκη να δρα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σε νομιμότητα ή παρανομία, με αυτοτέλεια, με συνέπεια, με τις Κομματικές Οργανώσεις του σε πλήρη λειτουργία, να μην αυτοδιαλύεται μέσα σε άλλους σχηματισμούς, να μην απομακρύνεται από τον στρατηγικό στόχο κατάκτησης της εργατικής εξουσίας με επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας στην κατάλληλη στιγμή σε επαναστατικές συνθήκες, για να οδηγήσει στη νίκη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Σ’ αυτήν την προοπτική το ΚΚΕ διαθέτει τις δυνάμεις του και παλεύει καθημερινά για να σταθεί ο λαός μας όρθιος, να βάλει στο επίκεντρο τις δικές του ανάγκες και διεκδικήσεις, να διαλύσει τη θολούρα, που καλλιεργούν με τα ψευτοδιλήμματα και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, που υψώνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και όσα κόμματα αποτελούν τους πρόθυμους συμμάχους του νέου διπολισμού. Όλοι τους έχουν στην προμετωπίδα τους τις διεκδικήσεις του ΣΕΒ: Φοροελαφρύνσεις, απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές, χρηματοδότηση επενδύσεων, κίνητρα, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων και άλλα πολλά. Για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχει πλειστηριασμούς, κατασχέσεις λογαριασμών, μέτρα ουσιαστικής καθήλωσης του εισοδήματος και των δικαιωμάτων, αφού έχουν την ευελιξία να χρησιμοποιούν εναλλακτικά αντιλαϊκά μέτρα, που οδηγούν στο ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Τα εναλλακτικά προσχέδια του προϋπολογισμού, που πρόσφατα κατέθεσε η κυβερνητική πλειοψηφία, είναι ενδεικτικά.

Κατά τ’ άλλα ο καυγάς "περί προόδου και συντήρησης" καλά κρατεί, ώστε η λογική του "μικρότερου κακού" να φαντάζει στα μυαλά του απλού εργάτη σαν το μόνο ρεαλιστικό σενάριο. Γι’ αυτό ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανανεώσει τα πιστοποιητικά της "αριστεροσύνης" του και κάνει βουτιές στην Ιστορία, για να πλιατσικολογήσει ό,τι νομίζει πως του είναι βολικό.

Προσπερνάει όμως, ότι ακόμα και η προδικτατορική ΕΔΑ δεν συναγελαζόταν με τον Πιουριφόι, ούτε αποδεχόταν την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Χαρακτήριζε την τότε ΕΟΚ "λάκκο των λεόντων" και τα στελέχη της, αν μπορούσαν σήμερα να ακούσουν τον υπουργό Άμυνας της αριστερής τους κυβέρνησης, να λέει στον Αμερικανό υπουργό, ότι η Ελλάδα "μπορεί να γίνει η πόρτα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή" και να μοιράζει βάσεις ανά την Ελλάδα λες και είναι τσιφλίκι τους, μάλλον θα δυσκολεύονταν να βρουν διαφορές στο νόημα από την ιστορική φράση "Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας"!

Να γιατί το ΚΚΕ έχει πέρα για πέρα δίκιο, όταν λέει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδείχτηκε ικανότατη στις βρώμικες δουλειές υπέρ του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.

Απέναντι στην υποκρισία των άλλων αστικών κομμάτων και ιδιαίτερα των πρώην κυβερνητικών ΝΔ - ΚΙΝ.ΑΛ, που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση σαν να μην ψήφισαν μαζί τη στρατηγική επιλογή του 3ου μνημονίου τα κυβερνητικά επιτελεία δίνουν ρεσιτάλ. Καλλιεργούν μεθοδικά τον εκφυλισμό, τη διάλυση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποτρέψουν από την οργάνωση τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους άνεργους, τη νεολαία. Δηλητηριάζουν το μυαλό και τη συνείδηση του λαού μας, δεν τον αφήνουν να ξεκαθαρίσει προς τα πού πρέπει να οδηγήσει την πάλη του, να δει τις αιτίες των φαινομένων. Η άποψη που προβάλλουν και ζυμώνουν μέσα στον λαό, επί της ουσίας, αθωώνει όλα τα κόμματα της αστικής τάξης, τον νέο διπολισμό, ρίχνει στα μαλακά τις ευθύνες του συστήματος, της τάξης συνολικά που κυβερνά στη χώρα μας, κρύβει τους πραγματικούς ανταγωνισμούς και το μαλλιοτράβηγμα των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντά τους, συσκοτίζει συνολικά τον χαρακτήρα των εξελίξεων στην καπιταλιστική οικονομία, είτε βρίσκεται στη φάση της κρίσης, είτε της ασταθούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως σήμερα.

Στην όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, καθώς και των ΗΠΑ με την Κίνα η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πρόθυμα μέρος για λογαριασμό των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης. Οργανώνει στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες με το Ισραήλ, τον σφαγέα του παλαιστινιακού λαού και άλλων λαών της περιοχής, αδυνατίζει συνολικά η δυνατότητα της αμυντικής θωράκισης της χώρας και προστασίας των νησιών μας, δείχνει πρόθυμη να πάρει ακόμα πιο ενεργό μέρος σε στρατιωτικοπολιτικές επιχειρήσεις και επεμβάσεις κατά άλλων λαών της περιοχής, όπως στη Συρία, στο Ιράν, έχει παραδώσει όλες τις στρατιωτικές υποδομές, ναυπηγεία, λιμάνια, ό,τι χρειάζεται για να εδραιωθεί ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός στην περιοχή.

Επιχειρεί να εξωραΐσει τη δράση και την παρουσία τους, διαφημίζει το επενδυτικό ενδιαφέρον αμερικανικών μονοπωλίων και χαϊδεύει τα αυτιά για δουλειές σε τμήματα του λαού, από τη γεωστρατηγική αναβάθμιση, την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της Ελληνικής ΑΟΖ.

Γι’ αυτό στα παιχνίδια που παίζονται σε βάρος του ελληνικού λαού είναι όλοι τους συνένοχοι. Γιατί για όλα αυτά κανείς τους δεν μιλάει, όλα τα άλλα κόμματα συμφωνούν και πλειοδοτούν. Μόνο το ΚΚΕ έχει μέτωπο, γιατί μόνο το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων.

Τώρα να ενταθεί κι άλλο η αντιπολεμική δράση, των συνδικάτων, των φορέων του μαζικού κινήματος.

Καμία ανοχή στην αμφισβήτηση και την επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια και παντού.

Έξω από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Η εργατική τάξη, η νεολαία, τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να υπερασπιστούν το μέλλον τους, τη ζωή τους, να διεκδικήσουν τις ανάγκες τους.

Με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού στους χώρους δουλειάς, στους φορείς του μαζικού κινήματος, στις εργατικές λαϊκές γειτονιές. Αυτή η προοπτική ανοίγει τον δρόμο για την οριστική απαλλαγή του λαού απ’ τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Η ακούραστη δουλειά των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών της Αττικής για να δυναμώσει αυτή η προοπτική είναι η καλύτερη τιμή στους τιμημένους νεκρούς μας !

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, του ΔΣΕ, των κατοπινών δύσκολων χρόνων των διώξεων, των φυλακίσεων και των εξοριών.

Γράψαμε ιστορία , συνεχίζουμε , θα νικήσουμε».